LBavyera Hac Bürosu’na göre her üç hacıdan biri 30 yaşın altındadır. Camino del Norte popülerdir; St. James Yolu’nun bu kısmı büyük ölçüde İspanya’nın Atlantik kıyısı boyunca uzanır ve ardından iç kesimlere, Santiago de Compostela’ya döner. Orada suç oranı düşük, kaybolma riski de düşük. İhtiyacınız olan tek şey Fransa-İspanya sınırındaki Irun’a bir bilet ve Galiçya’ya 840 kilometrelik yürüyüş için iyi bir motivasyon.
Johannes Thon için durum şöyle görünüyordu: iş gitti, kız arkadaş gitti, hayat planları iptal edildi. Thon şimdi Almanya’ya geri döndü, hac yolculuğu hakkında eğlenceli bir kitap yazdı ve “Camino’nun hışırtısını duymaya devam edebilmek için” gelecekte hayatını daha sessiz bir şekilde sürdürmek istiyor.
DÜNYA: Camino’nun hışırtısı, yol boyunca uzanan ağaçları mı kastediyorsunuz?
John Thon: Hışırtı sessiz bir şeydir, göze çarpmayan bir şeydir, gürültülü bir yerde hızla arka planda kaybolabilen bir şeydir. Benim için Camino çok sessiz bir yer haline geldi, bu yüzden hışırtılarını çoğu zaman net bir şekilde duyabiliyordum. Elbette bu dilsel bir imgedir.
ayrıca oku
Belki bir anekdot anlamanıza yardımcı olur: Yağmurlu bir öğleden sonra Camino’da bir uyku tulumu buldum. Normal hayatta uyku tulumunun cep telefonu kadar önemli olduğu bir yer. Bu yüzden uyku tulumunu hazırladım. Ve bir saat sonra yolda kaybolan genç bir kadınla tanıştım.
Buna benzer bir şey Camino’da hemen hemen her gün başıma geldi; ancak evdeki günlük hayatımda böyle bir şey olmadı. Ve neden olmasın? Çünkü benim dünyam genellikle çok kalabalık ve gürültülü. Oradaki yolun armağanlarını çok nadiren görüp tanıyorum, onları cebime koyuyorum ve başkalarına aktarıyorum.
DÜNYA: Hacıya ne oldu?
Kil: Günün geri kalanında birlikte yürüdük ve gece geç saatlere kadar konuştuk.
DÜNYA: Pansiyonlarda yatak kalmadığı takdirde açık havada kamp kurabilir misiniz?
Kil: İspanya’da vahşi kamp yapmak resmi olarak yasaktır. Ama bir sabah çadırdan başımı çıkardığımda aniden bir polis memurunun SUV ile yanımdan geçtiğini hatırlıyorum. Güneş gözlüğünü kısaca indirdi, ciddi bir şekilde başını salladı ve bir toz bulutunun içinde gözden kayboldu. Kolluk kuvvetleri üzerinde nasıl bir izlenim bıraktığınız muhtemelen önemsiz değildir. Sırt çantası ve hacı asası olan hacıların muhtemelen görmezden gelme olasılıkları daha yüksektir; ancak bir müzik seti, el arabası ve katlanabilir çardakla denemek muhtemelen iyi bir fikirdir.
Johannes Thon hacı asası ve sırt çantasıyla yolda
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Vahşi kamp yaparken kuzeybatı İspanya’da büyük kurt ve ayı sürülerinin olması sizin için sorun olmadı mı?
Kil: Şans eseri bunu ilk defa duyuyorum. Fantezilerimin dörtlüsünde vahşi kamp yaparken her türden örümceğe yer vardı. Aksi takdirde, pansiyon yatağında gizlenebilecek tehlikelerle ilgili endişeler çok daha fazla mevcuttu – anahtar kelime tahtakurusu. Minik ürpertici sürüngenler, gezgin hayatınızı çok zorlaştırabilir.
DÜNYA: Tahtakurularına karşı artık etkili çözümler yok mu?
Kil: Benim için tercih edilen yöntem birincil korunmaydı ve her gece şuna benziyordu: Farımı yatağın üzerine mümkün olan en düşük açıyla tuttum ve gölge oluşturan her şeyi dürttüm. Eğer gölge hareket ediyorsa muhtemelen tüysüz değildir.
DÜNYA: Camino’daki tüylenme oranınız neydi?
Kil: Yüzde 100.
DÜNYA: Görünüşe göre tek sorun tahtakuruları değildi. Kitapta ayrıca şu cümle yer alıyor: “Almanya’dan gelen, kısa, gri sakallı yaşlı adamlarla ilgilenme biçimim Camino’dan bu yana değişti, artık onlarla görüşmelerimi nispeten kısa tutuyorum.” : Almanya’daki yaşlı adamların karakteri diğer ülkelerdeki yaşlı adamlara göre ne ölçüde daha zor?
Kil: Bu pasajı fazla ciddiye almamalısınız, çünkü tuhaf bir şekilde, Almanya’dan şaşırtıcı sayıda yaşlı erkeğin arada bir yürüyüş konusunda istenmeyen babacan tavsiyeler verdiği gerçeğini ima ediyor.
DÜNYA: Örneğin?
Kil: Bir keresinde sırt çantamın ağırlığını en aza indirmek için rehber kitabımın önceden okuduğum sayfalarını yırtmam tavsiye edilmişti.
Buraya en yakın pansiyon nerede? Johannes Thon bu soruyla kendini çıldırtmamayı öğrendi
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Bunun gibi ipuçlarıyla, birçok havayolunun el bagajı için belirlediği klasik altı kilo sınırına uydunuz mu?
Kil: Hayır, en iyi planlamayla bile bunu yapamazdım. Sırf yanımda kiler rafı da dahil olmak üzere yarım mutfak olduğu için; Bütçesi kısıtlı bir vegan olarak kendi geçimimi sağlamak istedim ve tüm pansiyonlarda ocak bulunmuyor. Bu yüzden akşamları sık sık pansiyonun bahçesindeki gaz ocağımın önünde ya da açık havada bir yerde uyku tulumumun yanında oturuyordum.
ayrıca oku
“Yürüyen Papa” Manuel Andrack
DÜNYA: Bu kulağa özgürlük gibi geliyor.
Kil: Evet, bu da öyleydi. İlk başta bu daha çok zorunluluktan kaynaklanıyordu, çünkü tamamen hafife aldığım şey pansiyonlarda genellikle yeterli yatak olmamasıydı.
DÜNYA: Peki geç gelirseniz hayat sizi yıldızların altında romantik bir geceyle mi cezalandırıyor?
Kil: Bunu bu şekilde de söyleyebilirsin. Her ne kadar yabancı bir ülkede mahsur kalmak başlangıçta rahatlık alanımın dışına güçlü bir itilme gibi gelse de. Bu yüzden başlangıçta oldukça hızlı hareket ettim. Bir sonraki kasabadaki pansiyonun kapısında sıraya giren ilk on ya da 20 kişiden biri olmak için gecenin bir yarısı kalktım. Hastaneler saat 16.00’da kapıları hemen açıyor ve ardından yatakları hacıların geliş sırasına göre kesinlikle dağıtıyor.
Ancak zamanla uyuyacak yer bulamama korkusuyla yüzleşebildim. Ve sabah akşam nerede uyuyacağımı bilmeme gerek olmadığını öğrendim. Daha sonra hayatıma uyguladığım bir farkındalık.
Kaba ve güzel: Kuzey İspanya’daki sahil
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Ne şekilde?
Kil: Mesela kitabım: Yazmaya başladığımda bunun kitap olup olmayacağını ya da bir yayıncı bulacağımı bilmiyordum. Kitap artık mağazalarda ve bundan sonra ne olacağını bilmek zorunda değilim.
DÜNYA: Alman turistler yapacaklarını söylüyor yurtdışındaki diğer Almanlardan kaçınma eğilimindeler. Bunu Camino del Norte’de de yaşadınız mı?
Kil: Aslında ben öyle yaşamadım; Eğer bu olay Camino’da da meydana geliyorsa, muhtemelen en fazla yolculuğun başlangıcındadır. Bu, yolculuğun harika bir yanı: gelişiyorsunuz, eski düşünce kalıplarından kurtuluyorsunuz, kişisel şeyler hakkında konuşuyorsunuz ve normalde kantinde tartışacağınız konular hakkında daha az konuşuyorsunuz. Hatta aynı dili konuşmanız bile yararlı olabilir.
Aziz James Yolu hakkında daha fazla ipucu ve bilgi:
DÜNYA: Bitmiş bir ilişkiden, yolculuk tutkusundan, orta yaş krizinden ve hatta sadece günlük monotonluktan mustarip olan biri, bundan sonra Camino del Norte’nin üstesinden gelip hac yolculuğuna çıkabilir mi?
Kil: Kendiliğinden yola çıkıyorsanız ve daha önce 30 kilometre yürüyüş yapmadıysanız, ilk haftaya dikkatli yaklaşmanızı, ağır sırt çantanız ve hantal yürüyüş botlarıyla vücudunuzun simbiyotik bir duruma girmesi için zaman vermenizi öneririm.
DÜNYA: Peki zihinsel olarak?
Kil: Zihinsel gerginlik açısından bakıldığında her şey zaten soğuk suya atlamak gibidir. Yolculuğumdan önce bir arkadaşıma şöyle dedim: “Bir hafta boyunca hacca gidiyorsam, sonra bir hafta daha, sonra bir tane daha, o zaman yolun yarısına bile gelmemişim demektir.” Bu duruma hazırlanamazsınız. .
DÜNYA: Yolda çok mu sıkıldın?
Kil: Hayır, can sıkıntısından bahsetmiyorum. Zorlayıcı olabilecek şey kendinizle günlük yüzleşmenizdir. Her gün koştuğunuz sadece 20 veya 30 kilometre değil. Aydınlık saatlerde hacıların oklarını, süpermarketleri, boş yatakları – kendiniz ararsınız ve akşamları yemek yaparsınız, kendinizi ve eşyalarınızı yıkarsınız, sırt çantanızı toplayıp açarsınız, birinin 120 santimetre üstünde veya altında uyursunuz, bazen 40 kişiyle aynı alanı paylaşırsınız. insanlar Yatakhane, duşlar, elektrik prizleri, hava ve ışık.
Ve sabah çok erken kalkıyorsunuz ve her şey yeniden başlıyor. İlk hafta heyecan verici ama bir noktada arkanızda kapatabileceğiniz bir alanın özlemini çekiyorsunuz. Bu uzun bir kabullenme yolculuğudur, ama neyse ki bu yolda yalnız yürümüyorsunuz.
Yürüyüşü sırasında Johannes Thon eski düşünce kalıplarını bir kenara attı ve yeni içgörülere ulaştı
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Camino del Norte boyunca 37 farklı pansiyonda kaldılar; en çok nerede rahat ettiniz?
Kil: En güzel pansiyonlar, temiz duş perdesi ya da rahat çim sandalyeleri olan pansiyonlar değildi. Yorucu bir günün ardından bir gülümsemeyle karşılanıp yolculuğun nasıl geçtiğini sorarsanız, 20 kişi için sadece iki tuvaletin olması önemli değil. Pansiyonları bu kadar özel yerler haline getiren şey, hacılar ve Hospitalero’larla olan karşılaşmalardır.
DÜNYA: Hospitaleroların sohbet edecek vakti var mı?
Kil: Hepsi değil çünkü bunun gibi pansiyonlar çok fazla çalışma gerektiriyor. Ama bütün bir yaz akşamı boyunca harika sohbetler yaptığım bir Hospitalero’yu hala hatırlıyorum. Arjantin’de doğdu, pek çok akıllıca soru sordu ve dikkatle dinledi. O zamanlar günlüğüme şunu yazmıştım: Yolumu tam olarak anlamam için kim bilir daha kaç kişinin beni dinlemesi gerekecek.
1992 doğumlu Johannes Thon, Thüringen’in kuzeyindeki Katolik yerleşim bölgesi Eichsfeld’den geliyor. Hac yolculuğunun ardından sosyal hizmet uzmanı yazar olmaya karar verdi. Thon şu anda Leipzig’de yaşıyor. “Sırt Çantası Hiçbir Zaman Evim Olmadı” adlı kitabı. Benim Aziz James Yolumun Gerçekleri ve Diğer Hataları” Conbook Verlag tarafından yayımlandı, 352 sayfadan oluşuyor ve fiyatı 16,95 avro.
Johannes Thon için durum şöyle görünüyordu: iş gitti, kız arkadaş gitti, hayat planları iptal edildi. Thon şimdi Almanya’ya geri döndü, hac yolculuğu hakkında eğlenceli bir kitap yazdı ve “Camino’nun hışırtısını duymaya devam edebilmek için” gelecekte hayatını daha sessiz bir şekilde sürdürmek istiyor.
DÜNYA: Camino’nun hışırtısı, yol boyunca uzanan ağaçları mı kastediyorsunuz?
John Thon: Hışırtı sessiz bir şeydir, göze çarpmayan bir şeydir, gürültülü bir yerde hızla arka planda kaybolabilen bir şeydir. Benim için Camino çok sessiz bir yer haline geldi, bu yüzden hışırtılarını çoğu zaman net bir şekilde duyabiliyordum. Elbette bu dilsel bir imgedir.
ayrıca oku
Belki bir anekdot anlamanıza yardımcı olur: Yağmurlu bir öğleden sonra Camino’da bir uyku tulumu buldum. Normal hayatta uyku tulumunun cep telefonu kadar önemli olduğu bir yer. Bu yüzden uyku tulumunu hazırladım. Ve bir saat sonra yolda kaybolan genç bir kadınla tanıştım.
Buna benzer bir şey Camino’da hemen hemen her gün başıma geldi; ancak evdeki günlük hayatımda böyle bir şey olmadı. Ve neden olmasın? Çünkü benim dünyam genellikle çok kalabalık ve gürültülü. Oradaki yolun armağanlarını çok nadiren görüp tanıyorum, onları cebime koyuyorum ve başkalarına aktarıyorum.
DÜNYA: Hacıya ne oldu?
Kil: Günün geri kalanında birlikte yürüdük ve gece geç saatlere kadar konuştuk.
DÜNYA: Pansiyonlarda yatak kalmadığı takdirde açık havada kamp kurabilir misiniz?
Kil: İspanya’da vahşi kamp yapmak resmi olarak yasaktır. Ama bir sabah çadırdan başımı çıkardığımda aniden bir polis memurunun SUV ile yanımdan geçtiğini hatırlıyorum. Güneş gözlüğünü kısaca indirdi, ciddi bir şekilde başını salladı ve bir toz bulutunun içinde gözden kayboldu. Kolluk kuvvetleri üzerinde nasıl bir izlenim bıraktığınız muhtemelen önemsiz değildir. Sırt çantası ve hacı asası olan hacıların muhtemelen görmezden gelme olasılıkları daha yüksektir; ancak bir müzik seti, el arabası ve katlanabilir çardakla denemek muhtemelen iyi bir fikirdir.
Johannes Thon hacı asası ve sırt çantasıyla yolda
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Vahşi kamp yaparken kuzeybatı İspanya’da büyük kurt ve ayı sürülerinin olması sizin için sorun olmadı mı?
Kil: Şans eseri bunu ilk defa duyuyorum. Fantezilerimin dörtlüsünde vahşi kamp yaparken her türden örümceğe yer vardı. Aksi takdirde, pansiyon yatağında gizlenebilecek tehlikelerle ilgili endişeler çok daha fazla mevcuttu – anahtar kelime tahtakurusu. Minik ürpertici sürüngenler, gezgin hayatınızı çok zorlaştırabilir.
DÜNYA: Tahtakurularına karşı artık etkili çözümler yok mu?
Kil: Benim için tercih edilen yöntem birincil korunmaydı ve her gece şuna benziyordu: Farımı yatağın üzerine mümkün olan en düşük açıyla tuttum ve gölge oluşturan her şeyi dürttüm. Eğer gölge hareket ediyorsa muhtemelen tüysüz değildir.
DÜNYA: Camino’daki tüylenme oranınız neydi?
Kil: Yüzde 100.
DÜNYA: Görünüşe göre tek sorun tahtakuruları değildi. Kitapta ayrıca şu cümle yer alıyor: “Almanya’dan gelen, kısa, gri sakallı yaşlı adamlarla ilgilenme biçimim Camino’dan bu yana değişti, artık onlarla görüşmelerimi nispeten kısa tutuyorum.” : Almanya’daki yaşlı adamların karakteri diğer ülkelerdeki yaşlı adamlara göre ne ölçüde daha zor?
Kil: Bu pasajı fazla ciddiye almamalısınız, çünkü tuhaf bir şekilde, Almanya’dan şaşırtıcı sayıda yaşlı erkeğin arada bir yürüyüş konusunda istenmeyen babacan tavsiyeler verdiği gerçeğini ima ediyor.
DÜNYA: Örneğin?
Kil: Bir keresinde sırt çantamın ağırlığını en aza indirmek için rehber kitabımın önceden okuduğum sayfalarını yırtmam tavsiye edilmişti.
Buraya en yakın pansiyon nerede? Johannes Thon bu soruyla kendini çıldırtmamayı öğrendi
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Bunun gibi ipuçlarıyla, birçok havayolunun el bagajı için belirlediği klasik altı kilo sınırına uydunuz mu?
Kil: Hayır, en iyi planlamayla bile bunu yapamazdım. Sırf yanımda kiler rafı da dahil olmak üzere yarım mutfak olduğu için; Bütçesi kısıtlı bir vegan olarak kendi geçimimi sağlamak istedim ve tüm pansiyonlarda ocak bulunmuyor. Bu yüzden akşamları sık sık pansiyonun bahçesindeki gaz ocağımın önünde ya da açık havada bir yerde uyku tulumumun yanında oturuyordum.
ayrıca oku
“Yürüyen Papa” Manuel Andrack
DÜNYA: Bu kulağa özgürlük gibi geliyor.
Kil: Evet, bu da öyleydi. İlk başta bu daha çok zorunluluktan kaynaklanıyordu, çünkü tamamen hafife aldığım şey pansiyonlarda genellikle yeterli yatak olmamasıydı.
DÜNYA: Peki geç gelirseniz hayat sizi yıldızların altında romantik bir geceyle mi cezalandırıyor?
Kil: Bunu bu şekilde de söyleyebilirsin. Her ne kadar yabancı bir ülkede mahsur kalmak başlangıçta rahatlık alanımın dışına güçlü bir itilme gibi gelse de. Bu yüzden başlangıçta oldukça hızlı hareket ettim. Bir sonraki kasabadaki pansiyonun kapısında sıraya giren ilk on ya da 20 kişiden biri olmak için gecenin bir yarısı kalktım. Hastaneler saat 16.00’da kapıları hemen açıyor ve ardından yatakları hacıların geliş sırasına göre kesinlikle dağıtıyor.
Ancak zamanla uyuyacak yer bulamama korkusuyla yüzleşebildim. Ve sabah akşam nerede uyuyacağımı bilmeme gerek olmadığını öğrendim. Daha sonra hayatıma uyguladığım bir farkındalık.
Kaba ve güzel: Kuzey İspanya’daki sahil
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Ne şekilde?
Kil: Mesela kitabım: Yazmaya başladığımda bunun kitap olup olmayacağını ya da bir yayıncı bulacağımı bilmiyordum. Kitap artık mağazalarda ve bundan sonra ne olacağını bilmek zorunda değilim.
DÜNYA: Alman turistler yapacaklarını söylüyor yurtdışındaki diğer Almanlardan kaçınma eğilimindeler. Bunu Camino del Norte’de de yaşadınız mı?
Kil: Aslında ben öyle yaşamadım; Eğer bu olay Camino’da da meydana geliyorsa, muhtemelen en fazla yolculuğun başlangıcındadır. Bu, yolculuğun harika bir yanı: gelişiyorsunuz, eski düşünce kalıplarından kurtuluyorsunuz, kişisel şeyler hakkında konuşuyorsunuz ve normalde kantinde tartışacağınız konular hakkında daha az konuşuyorsunuz. Hatta aynı dili konuşmanız bile yararlı olabilir.
Aziz James Yolu hakkında daha fazla ipucu ve bilgi:
DÜNYA: Bitmiş bir ilişkiden, yolculuk tutkusundan, orta yaş krizinden ve hatta sadece günlük monotonluktan mustarip olan biri, bundan sonra Camino del Norte’nin üstesinden gelip hac yolculuğuna çıkabilir mi?
Kil: Kendiliğinden yola çıkıyorsanız ve daha önce 30 kilometre yürüyüş yapmadıysanız, ilk haftaya dikkatli yaklaşmanızı, ağır sırt çantanız ve hantal yürüyüş botlarıyla vücudunuzun simbiyotik bir duruma girmesi için zaman vermenizi öneririm.
DÜNYA: Peki zihinsel olarak?
Kil: Zihinsel gerginlik açısından bakıldığında her şey zaten soğuk suya atlamak gibidir. Yolculuğumdan önce bir arkadaşıma şöyle dedim: “Bir hafta boyunca hacca gidiyorsam, sonra bir hafta daha, sonra bir tane daha, o zaman yolun yarısına bile gelmemişim demektir.” Bu duruma hazırlanamazsınız. .
DÜNYA: Yolda çok mu sıkıldın?
Kil: Hayır, can sıkıntısından bahsetmiyorum. Zorlayıcı olabilecek şey kendinizle günlük yüzleşmenizdir. Her gün koştuğunuz sadece 20 veya 30 kilometre değil. Aydınlık saatlerde hacıların oklarını, süpermarketleri, boş yatakları – kendiniz ararsınız ve akşamları yemek yaparsınız, kendinizi ve eşyalarınızı yıkarsınız, sırt çantanızı toplayıp açarsınız, birinin 120 santimetre üstünde veya altında uyursunuz, bazen 40 kişiyle aynı alanı paylaşırsınız. insanlar Yatakhane, duşlar, elektrik prizleri, hava ve ışık.
Ve sabah çok erken kalkıyorsunuz ve her şey yeniden başlıyor. İlk hafta heyecan verici ama bir noktada arkanızda kapatabileceğiniz bir alanın özlemini çekiyorsunuz. Bu uzun bir kabullenme yolculuğudur, ama neyse ki bu yolda yalnız yürümüyorsunuz.
Yürüyüşü sırasında Johannes Thon eski düşünce kalıplarını bir kenara attı ve yeni içgörülere ulaştı
Kaynak: Johannes Thon/CONBOOK Verlag
DÜNYA: Camino del Norte boyunca 37 farklı pansiyonda kaldılar; en çok nerede rahat ettiniz?
Kil: En güzel pansiyonlar, temiz duş perdesi ya da rahat çim sandalyeleri olan pansiyonlar değildi. Yorucu bir günün ardından bir gülümsemeyle karşılanıp yolculuğun nasıl geçtiğini sorarsanız, 20 kişi için sadece iki tuvaletin olması önemli değil. Pansiyonları bu kadar özel yerler haline getiren şey, hacılar ve Hospitalero’larla olan karşılaşmalardır.
DÜNYA: Hospitaleroların sohbet edecek vakti var mı?
Kil: Hepsi değil çünkü bunun gibi pansiyonlar çok fazla çalışma gerektiriyor. Ama bütün bir yaz akşamı boyunca harika sohbetler yaptığım bir Hospitalero’yu hala hatırlıyorum. Arjantin’de doğdu, pek çok akıllıca soru sordu ve dikkatle dinledi. O zamanlar günlüğüme şunu yazmıştım: Yolumu tam olarak anlamam için kim bilir daha kaç kişinin beni dinlemesi gerekecek.
1992 doğumlu Johannes Thon, Thüringen’in kuzeyindeki Katolik yerleşim bölgesi Eichsfeld’den geliyor. Hac yolculuğunun ardından sosyal hizmet uzmanı yazar olmaya karar verdi. Thon şu anda Leipzig’de yaşıyor. “Sırt Çantası Hiçbir Zaman Evim Olmadı” adlı kitabı. Benim Aziz James Yolumun Gerçekleri ve Diğer Hataları” Conbook Verlag tarafından yayımlandı, 352 sayfadan oluşuyor ve fiyatı 16,95 avro.