SDiana Kapısı terk edilene kadar, orijinal amacından yoksun bırakılmış olarak orada yatıyor. Mavi ve beyaz halkalı direklere demirlemiş şenlikli bir şekilde aydınlatılan mavnaların ve Villa Barbarigo’nun giriş kapısının alçak basamaklarından muhteşem cüppeler içindeki hiçbir ileri gelenin geçmediğinden bu yana uzun zaman geçti. Zamanın tahribatı, Venedik’in güneybatısındaki bir saatlik sürüş mesafesindeki Veneto’daki Galzignano Terme’deki villanın sütunlarını, korkuluklarını, heykellerini ve armasını kemirdi.
Geçiciliğin büyüsü, Valsanzibio’nun su yolları ve balık göletleri, fıskiyeleri ve kuyuları ile villanın önünde uzanan sanatsal tasarımlı bahçesinde de yatmaktadır. Planlayıcısına göre, 17. yüzyılda yapılan bahçe, Vatikan mimarı Luigi Bernini’ye göre, insanın arınma ve kurtuluşa giden manevi yolunu simgelemeyi amaçlıyor. Labirentin kutu çiti, her zamanki gibi titizlikle kesilmiş.
Ön avlusunda dairesel “Ecstasy Çeşmesi” bulunan asil Villa Barbarigo, yumuşak kırmızı ve sarı renklerde parlıyor. Sadece bekleyen partili teknelerin bir zamanlar yelken açtığı kanal kayboldu. Kaplumbağalar ve balıkçıllar şimdi Diana Kapısı’nın eteğindeki küçük gölde eğleniyor.
Diana Kapısı, bir zamanlar Villa Barbarigo Parkı’nın ana girişiydi. Ama burada mavi ve beyaz halkalı direklerde havlamalar demirlemeyeli uzun zaman oldu.
Kaynak: pa/DUMONT resim arşivi/Toni Anzenberger
Kompleks artık kendisini “Küçük Versailles” ve “Euganean Hills’in İncisi” olarak pazarlıyor. Venedik’in zengin soyluları için tepeler bir zamanlar hem sığınak hem de teşhir salonuydu.
Zengin Venedikli asilzadeler için bir sığınak
Yaz sıcağı, lagün kentindeki hayatı dayanılmaz hale getirdiğinde, soylu toplum, devasa araziler üzerine feodal mülklerin inşa edildiği yeşil tepelere kaçtı. Canale Battaglia, 12. yüzyılın sonlarında zaten kazılmıştı. Bugün hala Venedik’i Padua’ya bağlayan kapsamlı bir kanal sisteminin parçasıdır.
ayrıca oku
Sanatçılar ve tüccarlar, freskli salonlarıyla Castello del Catajo veya Villa Molin gibi muhteşem binaların sıralandığı sularda yelken açtı. Battaglia Terme’nin tarihi köprülerini, eski kilitlerini, kanala bakan rengarenk evlerini ve yük hayvanlarının çekme yollarını hâlâ görebilirsiniz.
Kaynak: dpa; İnfografik DÜNYA
Bugün, bisikletçiler tam düz kanalın setlerinin üzerinden geçiyor. Hedefiniz: 60 km uzunluğundaki “Euganean Tepeleri Çemberi”, Monte Sereo’daki kısa bir tırmanışın yanı sıra, Colli Euganei’nin çevresini oldukça enerji tasarruflu bir şekilde – İtalyanca’da tepeler böyle anılır – dolaşır.
Büyük İtalyan şair ve tarihçi Francesco Petrarca (1304 – 1374), sık yaprak döken ormanları, üzüm bağları, zeytinlikleri ve meyve bahçeleriyle bu bölgeyi çok severdi.
Euganean Hills’te yürüyüş ve bisiklete binme
Büyük boy köstebek yuvaları gibi, Euganean Tepeleri aniden düz Po ovasından yükselir. 30 ila 40 milyon yıl önce, Alpler ve Apeninler arasındaki bu bölgede bir deniz körfezi vardı. Volkanik patlamalar, her patlamadan sonra geride bir lav yığını bırakarak toprağı salladı.
İyi niyetli insanlar bile konik yükseltileri dağ olarak tanımlayamazlar – kuru, güneşli güney tarafı ve daha nemli kuzey tarafı yaklaşık 600 metreye ulaşan Monte Venda, komşuları 200, 300 metre ile mütevazi bir şekilde memnun. Ancak yürüyüşçüler ve bisikletçiler için 1989’da belirlenen “Parco Regionale dei Colli Euganei” sonsuz bir oyun alanıdır.
Venedik sakinleri, Euganean Hills’i yerel bir rekreasyon yeri olarak takdir ediyor
Kredi bilgileri: pa/NurPhoto/STR
Manzaranın Po Vadisi’ni süpürdüğü Santa Domenica’nın eski Fransisken inziva yerine yürüyorsunuz. 2000 metrelik etkileyici irtifa farkıyla 41 kilometrelik yüksek irtifa parkurunu aşmaya cesaret edersiniz. Ya da tepeler arasındaki dar, dolambaçlı yollarda pedal çevirmek için değişiklik olsun diye elektrikli bisiklete binerler.
Bugün Venedikliler, volkanik dağlık araziyi tüm aile için burada mezralarda yetiştirilen şarabı tattıkları ve pembe Montagnana jambonunun tadını çıkardıkları yerel bir rekreasyon yeri olarak takdir ediyor. Parmalı ağabeyi kadar ünlü değil ama Papa’nın sofrasında olduğu söyleniyor.
Şair Francesco Petrarch’ın sığınağı
Şair Petrarch ileri bir yaşta kendi adını taşıyan mükemmel bir köye geldi: Arquà Petrarch. 1369’da Padua’nın o zamanki hükümdarı, hümaniste Monte Ventolone’nin güney yamacında küçük bir taş ev verdi. Petrarch, yenilemeyi bizzat yönetti.
Şöyle yazdı: “Şehirden ömür boyu bir hapishane gibi kaçtım ve ıssız küçük bir köyde, zeytinlik ve üzüm bağıyla çevrili sevimli küçük bir evde yaşamaya karar verdim.” Bahçesinde üzüm, elma ve otlar yetiştirdi. Açık. “Burada tüm kargaşadan, tüm gürültüden ve tüm yükümlülüklerden uzak, tamamen sessiz günler geçiriyorum ve sürekli okuyup yazıyorum.” Güzel bir emeklilik olmuş olmalı.
Arquà Petrarca, tepelerde resimli bir kartpostal köyüdür
Kaynak: dpa-tmn
Şairin hasta olmasına rağmen kızı Francesca ve torunu ile son mutlu yıllarını geçirdiği inziva yeri şimdi bir müzeye ev sahipliği yapıyor. Casa del Petrarch’ta dolaşırken yazarın ruhunu hissedebilirsiniz. Güzel konuşan adamın çalışma odasında, elinde kalemle en sevdiği kitaplarıyla çevrili olduğunu hayal edin.
Tuhaf bir sergi, bir cam duvar nişinin arkasındaki bir kedi mumyasıdır. Bununla birlikte, kedi aşığı Petrarch’ın evcil hayvanı olduğu varsayımı bariz bir şekilde yanlıştır. Sergilenen ev kaplanı ilk olarak 17. yüzyılda, şairin ölümünden yüzlerce yıl sonra kasabanın evlerinin etrafında dolaşmaya başladı.
İtalya’nın en güzel köylerinden biri
Arquà Petrarca, İtalya’nın en güzel köylerinden biri olarak kabul edilir. Mücevher kutusu, uzaktan görülebilen Santa Maria Assunta kilisesinin tepesinde yükselen birkaç terasa yayılmıştır. Sarmal merdivenler aşağı kasabadan yukarı şehre – ve günümüzden doğrudan Orta Çağ’a çıkar.
Trakitten yapılan binalar Arquà Petrarca’nın karakteristiğidir.
Kredi bilgileri: Getty Images/TOMMY AU FOTOĞRAFI
Modern arabalara uygun olmayan Arnavut kaldırımlı sokaklarda iki katlı villalar ve küçük pencereli palazziler sıralanmıştır. Basit ve sağlam bir şekilde trakitten yapılmış, ancak kapılar ve kutular gibi yinelenen mimari detaylarla süslenmiş. Trakit bir zamanlar yakınlardaki Monselice’de çıkarılmıştı. Açık gri volkanik taş, duvarlar ve patikalar için kullanıldı ve Venedik’teki San Marco Meydanı’na da yerleştirildi.
Aşağı kasabada ise dar sokakların yerini biraz daha geniş caddelere bıraktığı yerde, ünlü şairin kırmızı mermerden yapılmış lahdi, etrafı gül fidanları ve meyve bahçeleri ile çevrili. Ancak kalıntılar tam değil: 1630’da bir din adamı Petrarch’ın kol kemiğini çaldı. Poetikanın gücü olan “vis poetica” yı birleştirmek istedi.
Şapeller hac yolunu sıralar
Monselice’de birkaç kilometre ötede hac kutsal alanı Sette Chiese dağda bir kartal yuvası gibi yükseliyor; altı küçük şapelin sıralandığı dik bir hac yolu yukarı çıkıyor.
Monselice kasabası, küçük şapellerin sıralandığı hac yolu ile tanınır.
Kaynak: dpa-tmn
Hemen yanında, bir zamanlar zengin bir Venedikli soylu aileye ait olan zarif Villa Duodo yer almaktadır. Holy See ile en iyi bağlantılara sahip olduğu söyleniyordu ve bunu karlı bir şekilde nasıl kullanacağını biliyordu: hoşgörü mektupları aracılığıyla.
Şapellere yapılan bir hac yolculuğunun, Roma’daki en büyük yedi bazilikaya yapılan bir hac yolculuğu kadar kurtuluşa yardımcı olduğu söylenir. En azından 17. yüzyılın başlarından kalma bir papalık bildirisinin ilan ettiği şey buydu.
Avrupa’nın en büyük spa merkezlerinden biri
Bugün Euganean Hills’e seyahat edenler, muhtemelen zihinsel sağlıklarından çok fiziksel sağlıklarını düşünüyorlar. Kaplıcalar ve volkanik kökenli mineral çamur, bölgeyi Abano Terme ve Montegrotto Terme’nin amiral gemisi olarak Avrupa’nın en büyük spa merkezlerinden biri haline getiriyor.
Antik çağlarda bile, hali vakti yerinde vatandaşlar, yaşlı kemikler için kükürt kokan, buharı tüten çukurlarda banyo yapmaktan daha iyi bir şey olmadığını fark ettiler. Montegrotto Terme’deki arkeolojik alan, binlerce bardak, fincan, kap ve bronzdan yapılmış nesnelerin bulunduğu buna tanıklık ediyor.
Bugün, yurt içi ve yurt dışından sağlık bilincine sahip insanlar, cehennem gibi sıcak fango çamurunun gergin kaslara ve suistimal edilmiş eklemlere çarpmasına izin veriyor.
Venedik için daha fazla seyahat ipucu:
Abano Terme ve Montegrotto Terme kardeş topluluklar güzel değiller. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, buradaki oteller oldukça gelişigüzel ve çoğunlukla herhangi bir mimari iddia olmaksızın mantar gibi çoğaldı. Zirvede 100’den fazla otel vardı ve devlet kaplıca sistemi sayesinde neredeyse hiç boş yer yoktu. “Sabah fango, akşam tango” sloganı buradan gelmektedir.
Ancak Çek Cumhuriyeti, Polonya ve Macaristan’daki çok daha ucuz rekabet ve İtalyan sağlık sistemindeki kesintiler artık yıkanan toplulukların hayatını zorlaştırıyor. Euganean Hills’in termal merkezi için imalar açıktır.
Abano’daki Grand Hotel Orologio yıllardır boş
Kaynak: pa/Rainer Hackenberg
Abano ve Montegrotto sokaklarında gezerseniz, bitki örtüsünün ortasında dökülen sıvaları, boş pencere prizlerini ve ıssız otel kalıntılarını görürsünüz. Düşüşün en çarpıcı örneği: “Grand Hotel Orologio”.
Abano’nun trafiğe kapalı bölgesinin ortasındaki güzel binada sosyete bir zamanlar muhteşem kristal avizeler altında buluşur ve valsin ritmiyle sallanırdı. Büyük otel yıllardır boş ve giderek harap hale geliyor. En iyi ihtimalle marazi bir çekicilik – Colli Euganei’nin olağan çekiciliğine zıt bir program.
İpuçları ve bilgiler:
Ulaşım: Euganean Hills, Padua’nın güneyindedir ve A4 (Milano – Venedik) üzerinden arabayla ulaşılabilir. Padua tren istasyonuna trenle gelmenizi öneririz. Abano Therme’ye giden otobüsler her 15 dakikada bir tren istasyonunun önünden kalkar, yolculuk süresi yaklaşık 15 dakikadır.
Konaklama: Abano Terme ve Montegrotto Terme’de her fiyat aralığında otel var. Birçok otel sağlık paketleri sunmaktadır.
Ek Bilgiler: İtalyan Ulusal Turizm Kurulu ENIT (enit.de); bölgesel turizm pazarlama şirketi Terre Colli Markting (visitabanomontegrotto.com/en); “Ring of Euganean Hills” bisiklet yolu hakkında bilgi içeren Regional Park web sitesi (parcocollieuganei.com/itinerari.php)
Geçiciliğin büyüsü, Valsanzibio’nun su yolları ve balık göletleri, fıskiyeleri ve kuyuları ile villanın önünde uzanan sanatsal tasarımlı bahçesinde de yatmaktadır. Planlayıcısına göre, 17. yüzyılda yapılan bahçe, Vatikan mimarı Luigi Bernini’ye göre, insanın arınma ve kurtuluşa giden manevi yolunu simgelemeyi amaçlıyor. Labirentin kutu çiti, her zamanki gibi titizlikle kesilmiş.
Ön avlusunda dairesel “Ecstasy Çeşmesi” bulunan asil Villa Barbarigo, yumuşak kırmızı ve sarı renklerde parlıyor. Sadece bekleyen partili teknelerin bir zamanlar yelken açtığı kanal kayboldu. Kaplumbağalar ve balıkçıllar şimdi Diana Kapısı’nın eteğindeki küçük gölde eğleniyor.
Diana Kapısı, bir zamanlar Villa Barbarigo Parkı’nın ana girişiydi. Ama burada mavi ve beyaz halkalı direklerde havlamalar demirlemeyeli uzun zaman oldu.
Kaynak: pa/DUMONT resim arşivi/Toni Anzenberger
Kompleks artık kendisini “Küçük Versailles” ve “Euganean Hills’in İncisi” olarak pazarlıyor. Venedik’in zengin soyluları için tepeler bir zamanlar hem sığınak hem de teşhir salonuydu.
Zengin Venedikli asilzadeler için bir sığınak
Yaz sıcağı, lagün kentindeki hayatı dayanılmaz hale getirdiğinde, soylu toplum, devasa araziler üzerine feodal mülklerin inşa edildiği yeşil tepelere kaçtı. Canale Battaglia, 12. yüzyılın sonlarında zaten kazılmıştı. Bugün hala Venedik’i Padua’ya bağlayan kapsamlı bir kanal sisteminin parçasıdır.
ayrıca oku
Sanatçılar ve tüccarlar, freskli salonlarıyla Castello del Catajo veya Villa Molin gibi muhteşem binaların sıralandığı sularda yelken açtı. Battaglia Terme’nin tarihi köprülerini, eski kilitlerini, kanala bakan rengarenk evlerini ve yük hayvanlarının çekme yollarını hâlâ görebilirsiniz.
Kaynak: dpa; İnfografik DÜNYA
Bugün, bisikletçiler tam düz kanalın setlerinin üzerinden geçiyor. Hedefiniz: 60 km uzunluğundaki “Euganean Tepeleri Çemberi”, Monte Sereo’daki kısa bir tırmanışın yanı sıra, Colli Euganei’nin çevresini oldukça enerji tasarruflu bir şekilde – İtalyanca’da tepeler böyle anılır – dolaşır.
Büyük İtalyan şair ve tarihçi Francesco Petrarca (1304 – 1374), sık yaprak döken ormanları, üzüm bağları, zeytinlikleri ve meyve bahçeleriyle bu bölgeyi çok severdi.
Euganean Hills’te yürüyüş ve bisiklete binme
Büyük boy köstebek yuvaları gibi, Euganean Tepeleri aniden düz Po ovasından yükselir. 30 ila 40 milyon yıl önce, Alpler ve Apeninler arasındaki bu bölgede bir deniz körfezi vardı. Volkanik patlamalar, her patlamadan sonra geride bir lav yığını bırakarak toprağı salladı.
İyi niyetli insanlar bile konik yükseltileri dağ olarak tanımlayamazlar – kuru, güneşli güney tarafı ve daha nemli kuzey tarafı yaklaşık 600 metreye ulaşan Monte Venda, komşuları 200, 300 metre ile mütevazi bir şekilde memnun. Ancak yürüyüşçüler ve bisikletçiler için 1989’da belirlenen “Parco Regionale dei Colli Euganei” sonsuz bir oyun alanıdır.
Venedik sakinleri, Euganean Hills’i yerel bir rekreasyon yeri olarak takdir ediyor
Kredi bilgileri: pa/NurPhoto/STR
Manzaranın Po Vadisi’ni süpürdüğü Santa Domenica’nın eski Fransisken inziva yerine yürüyorsunuz. 2000 metrelik etkileyici irtifa farkıyla 41 kilometrelik yüksek irtifa parkurunu aşmaya cesaret edersiniz. Ya da tepeler arasındaki dar, dolambaçlı yollarda pedal çevirmek için değişiklik olsun diye elektrikli bisiklete binerler.
Bugün Venedikliler, volkanik dağlık araziyi tüm aile için burada mezralarda yetiştirilen şarabı tattıkları ve pembe Montagnana jambonunun tadını çıkardıkları yerel bir rekreasyon yeri olarak takdir ediyor. Parmalı ağabeyi kadar ünlü değil ama Papa’nın sofrasında olduğu söyleniyor.
Şair Francesco Petrarch’ın sığınağı
Şair Petrarch ileri bir yaşta kendi adını taşıyan mükemmel bir köye geldi: Arquà Petrarch. 1369’da Padua’nın o zamanki hükümdarı, hümaniste Monte Ventolone’nin güney yamacında küçük bir taş ev verdi. Petrarch, yenilemeyi bizzat yönetti.
Şöyle yazdı: “Şehirden ömür boyu bir hapishane gibi kaçtım ve ıssız küçük bir köyde, zeytinlik ve üzüm bağıyla çevrili sevimli küçük bir evde yaşamaya karar verdim.” Bahçesinde üzüm, elma ve otlar yetiştirdi. Açık. “Burada tüm kargaşadan, tüm gürültüden ve tüm yükümlülüklerden uzak, tamamen sessiz günler geçiriyorum ve sürekli okuyup yazıyorum.” Güzel bir emeklilik olmuş olmalı.
Arquà Petrarca, tepelerde resimli bir kartpostal köyüdür
Kaynak: dpa-tmn
Şairin hasta olmasına rağmen kızı Francesca ve torunu ile son mutlu yıllarını geçirdiği inziva yeri şimdi bir müzeye ev sahipliği yapıyor. Casa del Petrarch’ta dolaşırken yazarın ruhunu hissedebilirsiniz. Güzel konuşan adamın çalışma odasında, elinde kalemle en sevdiği kitaplarıyla çevrili olduğunu hayal edin.
Tuhaf bir sergi, bir cam duvar nişinin arkasındaki bir kedi mumyasıdır. Bununla birlikte, kedi aşığı Petrarch’ın evcil hayvanı olduğu varsayımı bariz bir şekilde yanlıştır. Sergilenen ev kaplanı ilk olarak 17. yüzyılda, şairin ölümünden yüzlerce yıl sonra kasabanın evlerinin etrafında dolaşmaya başladı.
İtalya’nın en güzel köylerinden biri
Arquà Petrarca, İtalya’nın en güzel köylerinden biri olarak kabul edilir. Mücevher kutusu, uzaktan görülebilen Santa Maria Assunta kilisesinin tepesinde yükselen birkaç terasa yayılmıştır. Sarmal merdivenler aşağı kasabadan yukarı şehre – ve günümüzden doğrudan Orta Çağ’a çıkar.
Trakitten yapılan binalar Arquà Petrarca’nın karakteristiğidir.
Kredi bilgileri: Getty Images/TOMMY AU FOTOĞRAFI
Modern arabalara uygun olmayan Arnavut kaldırımlı sokaklarda iki katlı villalar ve küçük pencereli palazziler sıralanmıştır. Basit ve sağlam bir şekilde trakitten yapılmış, ancak kapılar ve kutular gibi yinelenen mimari detaylarla süslenmiş. Trakit bir zamanlar yakınlardaki Monselice’de çıkarılmıştı. Açık gri volkanik taş, duvarlar ve patikalar için kullanıldı ve Venedik’teki San Marco Meydanı’na da yerleştirildi.
Aşağı kasabada ise dar sokakların yerini biraz daha geniş caddelere bıraktığı yerde, ünlü şairin kırmızı mermerden yapılmış lahdi, etrafı gül fidanları ve meyve bahçeleri ile çevrili. Ancak kalıntılar tam değil: 1630’da bir din adamı Petrarch’ın kol kemiğini çaldı. Poetikanın gücü olan “vis poetica” yı birleştirmek istedi.
Şapeller hac yolunu sıralar
Monselice’de birkaç kilometre ötede hac kutsal alanı Sette Chiese dağda bir kartal yuvası gibi yükseliyor; altı küçük şapelin sıralandığı dik bir hac yolu yukarı çıkıyor.
Monselice kasabası, küçük şapellerin sıralandığı hac yolu ile tanınır.
Kaynak: dpa-tmn
Hemen yanında, bir zamanlar zengin bir Venedikli soylu aileye ait olan zarif Villa Duodo yer almaktadır. Holy See ile en iyi bağlantılara sahip olduğu söyleniyordu ve bunu karlı bir şekilde nasıl kullanacağını biliyordu: hoşgörü mektupları aracılığıyla.
Şapellere yapılan bir hac yolculuğunun, Roma’daki en büyük yedi bazilikaya yapılan bir hac yolculuğu kadar kurtuluşa yardımcı olduğu söylenir. En azından 17. yüzyılın başlarından kalma bir papalık bildirisinin ilan ettiği şey buydu.
Avrupa’nın en büyük spa merkezlerinden biri
Bugün Euganean Hills’e seyahat edenler, muhtemelen zihinsel sağlıklarından çok fiziksel sağlıklarını düşünüyorlar. Kaplıcalar ve volkanik kökenli mineral çamur, bölgeyi Abano Terme ve Montegrotto Terme’nin amiral gemisi olarak Avrupa’nın en büyük spa merkezlerinden biri haline getiriyor.
Antik çağlarda bile, hali vakti yerinde vatandaşlar, yaşlı kemikler için kükürt kokan, buharı tüten çukurlarda banyo yapmaktan daha iyi bir şey olmadığını fark ettiler. Montegrotto Terme’deki arkeolojik alan, binlerce bardak, fincan, kap ve bronzdan yapılmış nesnelerin bulunduğu buna tanıklık ediyor.
Bugün, yurt içi ve yurt dışından sağlık bilincine sahip insanlar, cehennem gibi sıcak fango çamurunun gergin kaslara ve suistimal edilmiş eklemlere çarpmasına izin veriyor.
Venedik için daha fazla seyahat ipucu:
Abano Terme ve Montegrotto Terme kardeş topluluklar güzel değiller. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, buradaki oteller oldukça gelişigüzel ve çoğunlukla herhangi bir mimari iddia olmaksızın mantar gibi çoğaldı. Zirvede 100’den fazla otel vardı ve devlet kaplıca sistemi sayesinde neredeyse hiç boş yer yoktu. “Sabah fango, akşam tango” sloganı buradan gelmektedir.
Ancak Çek Cumhuriyeti, Polonya ve Macaristan’daki çok daha ucuz rekabet ve İtalyan sağlık sistemindeki kesintiler artık yıkanan toplulukların hayatını zorlaştırıyor. Euganean Hills’in termal merkezi için imalar açıktır.
Abano’daki Grand Hotel Orologio yıllardır boş
Kaynak: pa/Rainer Hackenberg
Abano ve Montegrotto sokaklarında gezerseniz, bitki örtüsünün ortasında dökülen sıvaları, boş pencere prizlerini ve ıssız otel kalıntılarını görürsünüz. Düşüşün en çarpıcı örneği: “Grand Hotel Orologio”.
Abano’nun trafiğe kapalı bölgesinin ortasındaki güzel binada sosyete bir zamanlar muhteşem kristal avizeler altında buluşur ve valsin ritmiyle sallanırdı. Büyük otel yıllardır boş ve giderek harap hale geliyor. En iyi ihtimalle marazi bir çekicilik – Colli Euganei’nin olağan çekiciliğine zıt bir program.
İpuçları ve bilgiler:
Ulaşım: Euganean Hills, Padua’nın güneyindedir ve A4 (Milano – Venedik) üzerinden arabayla ulaşılabilir. Padua tren istasyonuna trenle gelmenizi öneririz. Abano Therme’ye giden otobüsler her 15 dakikada bir tren istasyonunun önünden kalkar, yolculuk süresi yaklaşık 15 dakikadır.
Konaklama: Abano Terme ve Montegrotto Terme’de her fiyat aralığında otel var. Birçok otel sağlık paketleri sunmaktadır.
Ek Bilgiler: İtalyan Ulusal Turizm Kurulu ENIT (enit.de); bölgesel turizm pazarlama şirketi Terre Colli Markting (visitabanomontegrotto.com/en); “Ring of Euganean Hills” bisiklet yolu hakkında bilgi içeren Regional Park web sitesi (parcocollieuganei.com/itinerari.php)