KBulutlu bir kış sabahı, adanın kuzeyindeki Amrumer Odde burnunda duruyoruz. Hâlâ alacakaranlık, çamur düzlüklerinin üzerine soluk bir ışık süzülüyor. Dark Blome cep telefonunu alıyor. “Şimdi bizi acil servislere kaydettireceğim ve onlara rotayı vereceğim; Böylece kurtarma kruvazöründeki insanlar ve Föhr ile Amrum'daki itfaiye teşkilatları bizim hareket halinde olduğumuzu ve kimsenin kaybolmadığını biliyor.” Birinin bunu bildiğini bilmek güzel.
Amacımız birkaç yıl önce var olmayan bir ada. Oraya ulaşmak için kışın sertleşen çamur düzlüklerinden üç buçuk kilometre yürümek zorundayız. Amrum, Sylt ve Föhr arasındaki karabatak adasıdır. Daha çok denizden yükselen ve o zamandan beri fırtınalara ve sellere meydan okuyan bir kum havuzuna benziyor. Amrum Milli Parkı'nın sığ yürüyüş rehberi Dark Blome, konuklarını kışın bile oraya götürüyor.
Yanında pusula, GPS navigasyonu, telefon ve ilk yardım çantası var. Koltuk altlarımıza kadar su geçirmez botlarla kaplıyız ve altına sıcak tutan giysiler giyiyoruz. Yemek bu yolculuk için belirli ve aynı zamanda sağlam bir zaman çerçevesidir, çünkü okyanus tabanında ne olacağını asla bilemezsiniz. Bu turu kışın yapmanın bir nedeni kesinlikle macera duygusudur.
Sel Amrum'a dönüşü imkansız hale getiriyor
Koşmaya başlamak, bırakma anıdır. Buz gibi soğukta ve insanı ısıran meltemde kenardan uzaklaşmak, sonsuz bilinmezliğe doğru yola çıkmak açık bir irade gerektirir. Evet, şu an için biraz cesaret gerekiyor. Bazı misafirler için bu, birkaç dakika sonra kendimizi bulduğumuz derin dereden daha büyük bir engeldir.
Ama üstesinden geliyoruz ve çok geçmeden kendimizi kalçalarımıza kadar buz gibi suyun içinde buluyoruz. Sırt çantalarımız kollarımızda, adım adım dikkatlice ilerleyerek dalgalarda dans eden sarı metal bir şamandıranın yanından geçiyoruz.
Bu nehrin karşı yakasındaki deniz yatağına vardığımızda şunu hissediyoruz: Yalnızlığa giden sınır çizgisini geçtik. Kum yığınlarını ve su yollarını geçerek geniş bir çamur düzlüğü üzerinde damlamaya devam ediyoruz. Birçoğu olabilir ama biz tamamen ıssız bir yerde seyahat ediyoruz. Artık geri dönüş yok.
Kaynak: İnfografik WELT
Yürüyüş, Föhr'e doğru bir tür tek yönlü caddedir. Amrum'a dönüş yolu kısa bir süre sonra arkalarındaki gelgitle dolan gelgit dereleri tarafından kesiliyor. Etrafa bakıyoruz.
Reklamcılık:
WELT ile daha ucuza seyahat edin: Deutsche Bahn kuponu
Amrum'un kuzey ucu sisler içinde kaybolmuş, tek başımızayız ve önümüzde uzanan büyük boşluk, çöl gibi, pek umut verici değil ve görünürde vaha yok. Yine de karabatak adası özel bir mola vaat ediyor.
Tuhaf bir şekilde sessiz. O kadar sessiz ki sessizliği tam anlamıyla hissedebiliyorsunuz. Ne bir dalga sesi, ne bir martı çığlığı, ne de bizim ayak seslerimizden başka hiçbir şey ses çıkarmıyor. Gerçekten dışarıda olma hissini başka nerede yaşayabilirsiniz?
Karabatak adası çamur düzlüklerinin üzerinde yüzüyor gibi görünüyor
Lastik boşluğumuzdaki geniş gelgit deresini geçtikten yaklaşık bir saat sonra deniz yatağı değişti. Kum artık daha yapılandırılmıştır ve yıkamalar diz derinliğindedir. Eşit derecede yüksek kum faylarından oluşan kafa karıştırıcı bir modele benziyorlar.
Akıntı sürekli olarak büyük miktarlarda kumu hareket ettirir ve deniz tabanını değiştirir. Burada bir şeyler hareket ediyor, belki de bir adanın ilk ortaya çıkışı böyle görünüyor, tekdüzeliğin bozulması. Hayal edilebilir.
Batık Doggerland
Sadece 10.000 yıl önce Kuzey Denizi'nin büyük bir kısmı henüz suyla kaplı değildi. O zamanlar Doggerland hâlâ Büyük Britanya'yı kıtaya bağlıyordu. Araştırmacılar şimdi orada yerleşim izleri arıyorlar.
Çamur düzlüğü rehberi Blome artık dürbünüyle kuzeye daha sık bakıyor: Pus hafifliyor ve uzaktaki deniz tabanının bir parçası çevresinden daha parlak parlıyor. Peki bu gerçekten deniz yatağı mı? HAYIR.
Yaklaştığımız her adımda şu netleşiyor: Burası Karabatak Adası olmalı ve Blome da bunu hemen doğruluyor. Yaklaştıkça onu çamur düzlüklerinin üzerinde yüzüyormuş gibi görebilirsiniz. Güzel bir yanılsama.
Kuzey Denizi'nin ortasında kırılgan bir yapı
Onlarca yıldır bölgeyi dolaşan ve böylesine çamurlu bir macerada misafirlerinin endişelerini gideren sessiz sakin tecrübeli Dark Blome bile, adanın daha sağlam zeminine vardığımızda ayaklarınızı hissettiğinde çok mutlu oluyor.
Ada küçüktür; 120 x 20 metre ölçülerinde olduğu tahmin edilmektedir. Pusula olmadan onu bulmak zor olurdu çünkü bu ölçülemez genişliğin ortasında yer alıyor. Oraya varmak size kendinize güvenebileceğiniz, bunu yapabileceğiniz hissi verir. Özellikle kışın, öngörülemeyen havasıyla bir özgürlük hissi de var.
Deniz kabukları ayak seslerimizin altında şıngırdıyor. Belki dört beş metre genişliğinde bir kumsalın üzerinde duruyoruz. Adanın kumlu sırtı çamur düzlüklerinden bir metre kadar öne çıkıyor. Her desimetrelik yükseklik yıkıma mesafe yaratır.
Kum parlıyor ve kavisli ada boyunca gözü denize doğru yönlendiriyor; Yani bu adanın bir zamanlar geldiği ve muhtemelen tekrar yok olacağı yer. Bakışlarını sabitleyecek hiçbir şey yok. Ancak nerede olduğunuza dair farkındalığınızı keskinleştirir: Hiçliğin ortasında, sürekli değişimin tek sabit gibi göründüğü kırılgan bir yapı üzerinde.
“Ada” daha çok bir tür yüksek kum havuzudur
Karabatak Adası 20 yıldan fazla bir süre önce yükselmeye başladı ve o zamandan beri sürekli olarak konumu ve büyüklüğü değişiyor. İlk kez 2000 yılında deniz haritalarına kaydedildi. Dark Blome, şu anda küçülme sürecinde olduğunu söylüyor. Ada zaten 500 metre uzunluğundaydı.
Kumullar henüz oluşmadı ve bitkiler henüz yerleşmedi, ancak bir çift istiridye avcısı ve birkaç sumru var. Blome'un hatırladığı gibi birkaç yıl önce burada yetişmişlerdi. Bazen foklar kendilerini rahatlatırlar. Aksi takdirde hayata işaret edecek hiçbir şey yoktur.
ayrıca oku
“Ada” terimi uygunsuz görünüyor ya da en azından biraz aceleyle seçilmiş gibi görünüyor. Kesin olarak konuşursak, bu yüksek bir kum kümesidir, Kuzey Denizi tarafından nadiren yıkanan bir tür yüksek kum kümesidir. Bu yeni bölge varlığını sürdürecek mi yoksa yeniden yok olacak mı?
Onun var olduğu gerçeği henüz en azından karabataklar arasında anlaşılmış değil, çünkü burada yoklar. Yani isimlendirmeyle ilgili Watt uzmanı Blome'un bile çözemediği küçük bir sır var.
Çamurluklarda yürüyüş yaparken benekli foklar
Kumun üzerine oturup gerçeküstü bir kumsal manzaraya bakıyoruz. Önümüzde geniş, kavisli bir koy var: Karabatak adası kuzeydoğuya açılan hilal şeklinde ve bir o kadar da dar.
Bu yeni bölge kaçınılmaz olarak keşfetmeye çağırıyor. Üzerinde büyüyen hiçbir şey ya da bariz ilgi çekici bir şey olmamasına rağmen. Uzayda ve zamanda yolculuk yapan sadece kum; Aslında araştırmalar, tahılların çoğunun Sylt adasından geldiğini gösteriyor.
ayrıca oku
Aydınlanıyor – ve kışın çamur düzlüğünde yürüyüş yapmayı bu kadar çekici kılan da budur; her şey taze ve net. Tang, tahta parçaları ve deniz kabukları suya düştü, kehribar arıyoruz. Biz ilerledikçe Blome dürbünle bakmaya devam ediyor. Ne sebeple? “Foklara dikkat ediyorum, onları gereksiz yere rahatsız etmek istemiyoruz.”
Eğer onları fark edersek onlara geniş bir alan tanırdık. Geçtiğimiz yazlarda kumsalın doğu ucunda derin bir oyulma, yani bir lagün vardı. Orada oynadılar ve güneşlendiler. Bugün daha batıda foklar görüyoruz.
Kendimize yarım saat süre verdikten sonra Föhr'e doğru devam etmemiz gerekiyor. Sabah yola çıktığımız Amrum önünde Kuzey Denizi uzun süredir kanallardan muazzam bir kuvvetle akıyor. Deniz tabanını sular altında bırakıyor, hareket ettiriyor ve yeniden inşa ediyor.
Bu tuhaf, parıldayan kuma son bir bakış. Blome pusulayı kullanarak yönü tespit ediyor; Rota 106 derece doğu-güneydoğu. Canlı kuşlar çamur düzlüklerinin üzerinde geziniyor – bir karabatak adası olmayan karabatak adasının birkaç sakini artık yakında tekrar kendi aralarında olacaklar. Orada bir yerlerde 54° Kuzey 44' ve 8° Doğu 21' ve birkaç saniye.
Peki bu tam olarak ne anlama geliyor? Çünkü karabatak adası bugün buradadır ve bir sabah yine yok olabilir.
Bu foklar şarkı söyleyebilir
İskoçya St. Andrews Üniversitesi'ndeki araştırmacılar küçük bir sansasyon yarattılar. Gri foklara şarkı söylemeyi öğrettiler. Ve sonuçlar etkileyici.
İpuçları ve bilgiler
Oraya varmak: Arabayla A23 üzerinden Hamburg'dan Heide üzerinden, 5 numaralı federal otoyol üzerinden Amrum'a giden feribotun kalktığı Dagebüll'e doğru devam edin. Arabanızı adaya kadar yanınızda götürmek istiyorsanız Wyker Dampfschiffsreederei (faehre.de) üzerinden feribot koltuğu ayırtmalısınız. Dagebüll Mole'a trenle de ulaşılabilir (bahn.de). Amrum'da ada köyleri arasında otobüs seferleri yapılmaktadır ve ayrıca birçok bisiklet ve yürüyüş parkuru da bulunmaktadır. Adada bir benzin istasyonu bulunmaktadır.
Konaklama: Örneğin adanın merkezindeki Friesendorf Nebel'de, çift kişilik odada bir gecelik konaklama için önerilen “Hotel Friedrichs”te yaklaşık 100 Euro'ya (hotel-friedrichs.com). Yine Nebel'de bulunan güzel tatil daireleri, Isemann ailesinden “Rauag Huk” sazdan evde soğuk mevsimde 80 avrodan kiralanabilir (rauaghuk.de).
Çamur düzlüğü yürüyüşü: Asla çamur düzlüklerine yalnız gitmeyin! Milli Park su yürüyüşü rehberi Dark Blome, bireyler veya küçük gruplar için kışın Amrum'dan Kormoraninsel'e (ve daha sonra Föhr'e) anlatılan çamur düzlüğü yürüyüşünü sunuyor, maliyeti: kişi başı 27 avro (kuşlar sağlanıyor). Yaklaşık 13 kilometrelik rota, karabatak adasında konaklama da dahil olmak üzere yaklaşık dört ila beş saat sürüyor, bu nedenle iyi bir kondisyon seviyesi gerekiyor. Föhr'den Amrum'a dönüş yolculuğu feribotla yapılır, feribot ücreti ve transferler ekstradır. Bu tur size çok zor geliyorsa, Kormoran Adası'na gitmeyen daha kısa bir çamur düzlüğü yürüyüşüne katılabilirsiniz.Süre: 2,5 saat, mesafe: sekiz kilometre, kayıt gerekli (der-insellaufen.de) .
Isınmak: Çamur düzlüğü yürüyüşünün ardından Norddorf'taki “Café Schult”ta mola verebilirsiniz; waffle veya ev yapımı Frizya pastası sizi bekliyor. Aynı kasabadaki “Hotel Seeblick”te (seeblicker.de) güzel yemekler servis ediliyor. Wittdün'de Almanya çapında ünlü viski barı “Blaue Maus” (blauemaus-amrum.de) bulunmaktadır.
Bilgi: amrum.de
Geziye katılım Kuzey Denizi Turizm Servisi/Turizm ve Şehir Pazarlama Husum/Amrum Touristik tarafından desteklenmiştir. Şeffaflık ve gazetecilik bağımsızlığı standartlarımıza axelspringer.de/unabhaengigkeit adresinden ulaşılabilir.
Bu makale ilk olarak Ocak 2020'de yayınlandı.
Amacımız birkaç yıl önce var olmayan bir ada. Oraya ulaşmak için kışın sertleşen çamur düzlüklerinden üç buçuk kilometre yürümek zorundayız. Amrum, Sylt ve Föhr arasındaki karabatak adasıdır. Daha çok denizden yükselen ve o zamandan beri fırtınalara ve sellere meydan okuyan bir kum havuzuna benziyor. Amrum Milli Parkı'nın sığ yürüyüş rehberi Dark Blome, konuklarını kışın bile oraya götürüyor.
Yanında pusula, GPS navigasyonu, telefon ve ilk yardım çantası var. Koltuk altlarımıza kadar su geçirmez botlarla kaplıyız ve altına sıcak tutan giysiler giyiyoruz. Yemek bu yolculuk için belirli ve aynı zamanda sağlam bir zaman çerçevesidir, çünkü okyanus tabanında ne olacağını asla bilemezsiniz. Bu turu kışın yapmanın bir nedeni kesinlikle macera duygusudur.
Sel Amrum'a dönüşü imkansız hale getiriyor
Koşmaya başlamak, bırakma anıdır. Buz gibi soğukta ve insanı ısıran meltemde kenardan uzaklaşmak, sonsuz bilinmezliğe doğru yola çıkmak açık bir irade gerektirir. Evet, şu an için biraz cesaret gerekiyor. Bazı misafirler için bu, birkaç dakika sonra kendimizi bulduğumuz derin dereden daha büyük bir engeldir.
Ama üstesinden geliyoruz ve çok geçmeden kendimizi kalçalarımıza kadar buz gibi suyun içinde buluyoruz. Sırt çantalarımız kollarımızda, adım adım dikkatlice ilerleyerek dalgalarda dans eden sarı metal bir şamandıranın yanından geçiyoruz.
Bu nehrin karşı yakasındaki deniz yatağına vardığımızda şunu hissediyoruz: Yalnızlığa giden sınır çizgisini geçtik. Kum yığınlarını ve su yollarını geçerek geniş bir çamur düzlüğü üzerinde damlamaya devam ediyoruz. Birçoğu olabilir ama biz tamamen ıssız bir yerde seyahat ediyoruz. Artık geri dönüş yok.
Kaynak: İnfografik WELT
Yürüyüş, Föhr'e doğru bir tür tek yönlü caddedir. Amrum'a dönüş yolu kısa bir süre sonra arkalarındaki gelgitle dolan gelgit dereleri tarafından kesiliyor. Etrafa bakıyoruz.
Reklamcılık:
WELT ile daha ucuza seyahat edin: Deutsche Bahn kuponu
Amrum'un kuzey ucu sisler içinde kaybolmuş, tek başımızayız ve önümüzde uzanan büyük boşluk, çöl gibi, pek umut verici değil ve görünürde vaha yok. Yine de karabatak adası özel bir mola vaat ediyor.
Tuhaf bir şekilde sessiz. O kadar sessiz ki sessizliği tam anlamıyla hissedebiliyorsunuz. Ne bir dalga sesi, ne bir martı çığlığı, ne de bizim ayak seslerimizden başka hiçbir şey ses çıkarmıyor. Gerçekten dışarıda olma hissini başka nerede yaşayabilirsiniz?
Karabatak adası çamur düzlüklerinin üzerinde yüzüyor gibi görünüyor
Lastik boşluğumuzdaki geniş gelgit deresini geçtikten yaklaşık bir saat sonra deniz yatağı değişti. Kum artık daha yapılandırılmıştır ve yıkamalar diz derinliğindedir. Eşit derecede yüksek kum faylarından oluşan kafa karıştırıcı bir modele benziyorlar.
Akıntı sürekli olarak büyük miktarlarda kumu hareket ettirir ve deniz tabanını değiştirir. Burada bir şeyler hareket ediyor, belki de bir adanın ilk ortaya çıkışı böyle görünüyor, tekdüzeliğin bozulması. Hayal edilebilir.
Batık Doggerland
Sadece 10.000 yıl önce Kuzey Denizi'nin büyük bir kısmı henüz suyla kaplı değildi. O zamanlar Doggerland hâlâ Büyük Britanya'yı kıtaya bağlıyordu. Araştırmacılar şimdi orada yerleşim izleri arıyorlar.
Çamur düzlüğü rehberi Blome artık dürbünüyle kuzeye daha sık bakıyor: Pus hafifliyor ve uzaktaki deniz tabanının bir parçası çevresinden daha parlak parlıyor. Peki bu gerçekten deniz yatağı mı? HAYIR.
Yaklaştığımız her adımda şu netleşiyor: Burası Karabatak Adası olmalı ve Blome da bunu hemen doğruluyor. Yaklaştıkça onu çamur düzlüklerinin üzerinde yüzüyormuş gibi görebilirsiniz. Güzel bir yanılsama.
Kuzey Denizi'nin ortasında kırılgan bir yapı
Onlarca yıldır bölgeyi dolaşan ve böylesine çamurlu bir macerada misafirlerinin endişelerini gideren sessiz sakin tecrübeli Dark Blome bile, adanın daha sağlam zeminine vardığımızda ayaklarınızı hissettiğinde çok mutlu oluyor.
Ada küçüktür; 120 x 20 metre ölçülerinde olduğu tahmin edilmektedir. Pusula olmadan onu bulmak zor olurdu çünkü bu ölçülemez genişliğin ortasında yer alıyor. Oraya varmak size kendinize güvenebileceğiniz, bunu yapabileceğiniz hissi verir. Özellikle kışın, öngörülemeyen havasıyla bir özgürlük hissi de var.
Deniz kabukları ayak seslerimizin altında şıngırdıyor. Belki dört beş metre genişliğinde bir kumsalın üzerinde duruyoruz. Adanın kumlu sırtı çamur düzlüklerinden bir metre kadar öne çıkıyor. Her desimetrelik yükseklik yıkıma mesafe yaratır.
Kum parlıyor ve kavisli ada boyunca gözü denize doğru yönlendiriyor; Yani bu adanın bir zamanlar geldiği ve muhtemelen tekrar yok olacağı yer. Bakışlarını sabitleyecek hiçbir şey yok. Ancak nerede olduğunuza dair farkındalığınızı keskinleştirir: Hiçliğin ortasında, sürekli değişimin tek sabit gibi göründüğü kırılgan bir yapı üzerinde.
“Ada” daha çok bir tür yüksek kum havuzudur
Karabatak Adası 20 yıldan fazla bir süre önce yükselmeye başladı ve o zamandan beri sürekli olarak konumu ve büyüklüğü değişiyor. İlk kez 2000 yılında deniz haritalarına kaydedildi. Dark Blome, şu anda küçülme sürecinde olduğunu söylüyor. Ada zaten 500 metre uzunluğundaydı.
Kumullar henüz oluşmadı ve bitkiler henüz yerleşmedi, ancak bir çift istiridye avcısı ve birkaç sumru var. Blome'un hatırladığı gibi birkaç yıl önce burada yetişmişlerdi. Bazen foklar kendilerini rahatlatırlar. Aksi takdirde hayata işaret edecek hiçbir şey yoktur.
ayrıca oku
“Ada” terimi uygunsuz görünüyor ya da en azından biraz aceleyle seçilmiş gibi görünüyor. Kesin olarak konuşursak, bu yüksek bir kum kümesidir, Kuzey Denizi tarafından nadiren yıkanan bir tür yüksek kum kümesidir. Bu yeni bölge varlığını sürdürecek mi yoksa yeniden yok olacak mı?
Onun var olduğu gerçeği henüz en azından karabataklar arasında anlaşılmış değil, çünkü burada yoklar. Yani isimlendirmeyle ilgili Watt uzmanı Blome'un bile çözemediği küçük bir sır var.
Çamurluklarda yürüyüş yaparken benekli foklar
Kumun üzerine oturup gerçeküstü bir kumsal manzaraya bakıyoruz. Önümüzde geniş, kavisli bir koy var: Karabatak adası kuzeydoğuya açılan hilal şeklinde ve bir o kadar da dar.
Bu yeni bölge kaçınılmaz olarak keşfetmeye çağırıyor. Üzerinde büyüyen hiçbir şey ya da bariz ilgi çekici bir şey olmamasına rağmen. Uzayda ve zamanda yolculuk yapan sadece kum; Aslında araştırmalar, tahılların çoğunun Sylt adasından geldiğini gösteriyor.
ayrıca oku
Aydınlanıyor – ve kışın çamur düzlüğünde yürüyüş yapmayı bu kadar çekici kılan da budur; her şey taze ve net. Tang, tahta parçaları ve deniz kabukları suya düştü, kehribar arıyoruz. Biz ilerledikçe Blome dürbünle bakmaya devam ediyor. Ne sebeple? “Foklara dikkat ediyorum, onları gereksiz yere rahatsız etmek istemiyoruz.”
Eğer onları fark edersek onlara geniş bir alan tanırdık. Geçtiğimiz yazlarda kumsalın doğu ucunda derin bir oyulma, yani bir lagün vardı. Orada oynadılar ve güneşlendiler. Bugün daha batıda foklar görüyoruz.
Kendimize yarım saat süre verdikten sonra Föhr'e doğru devam etmemiz gerekiyor. Sabah yola çıktığımız Amrum önünde Kuzey Denizi uzun süredir kanallardan muazzam bir kuvvetle akıyor. Deniz tabanını sular altında bırakıyor, hareket ettiriyor ve yeniden inşa ediyor.
Bu tuhaf, parıldayan kuma son bir bakış. Blome pusulayı kullanarak yönü tespit ediyor; Rota 106 derece doğu-güneydoğu. Canlı kuşlar çamur düzlüklerinin üzerinde geziniyor – bir karabatak adası olmayan karabatak adasının birkaç sakini artık yakında tekrar kendi aralarında olacaklar. Orada bir yerlerde 54° Kuzey 44' ve 8° Doğu 21' ve birkaç saniye.
Peki bu tam olarak ne anlama geliyor? Çünkü karabatak adası bugün buradadır ve bir sabah yine yok olabilir.
Bu foklar şarkı söyleyebilir
İskoçya St. Andrews Üniversitesi'ndeki araştırmacılar küçük bir sansasyon yarattılar. Gri foklara şarkı söylemeyi öğrettiler. Ve sonuçlar etkileyici.
İpuçları ve bilgiler
Oraya varmak: Arabayla A23 üzerinden Hamburg'dan Heide üzerinden, 5 numaralı federal otoyol üzerinden Amrum'a giden feribotun kalktığı Dagebüll'e doğru devam edin. Arabanızı adaya kadar yanınızda götürmek istiyorsanız Wyker Dampfschiffsreederei (faehre.de) üzerinden feribot koltuğu ayırtmalısınız. Dagebüll Mole'a trenle de ulaşılabilir (bahn.de). Amrum'da ada köyleri arasında otobüs seferleri yapılmaktadır ve ayrıca birçok bisiklet ve yürüyüş parkuru da bulunmaktadır. Adada bir benzin istasyonu bulunmaktadır.
Konaklama: Örneğin adanın merkezindeki Friesendorf Nebel'de, çift kişilik odada bir gecelik konaklama için önerilen “Hotel Friedrichs”te yaklaşık 100 Euro'ya (hotel-friedrichs.com). Yine Nebel'de bulunan güzel tatil daireleri, Isemann ailesinden “Rauag Huk” sazdan evde soğuk mevsimde 80 avrodan kiralanabilir (rauaghuk.de).
Çamur düzlüğü yürüyüşü: Asla çamur düzlüklerine yalnız gitmeyin! Milli Park su yürüyüşü rehberi Dark Blome, bireyler veya küçük gruplar için kışın Amrum'dan Kormoraninsel'e (ve daha sonra Föhr'e) anlatılan çamur düzlüğü yürüyüşünü sunuyor, maliyeti: kişi başı 27 avro (kuşlar sağlanıyor). Yaklaşık 13 kilometrelik rota, karabatak adasında konaklama da dahil olmak üzere yaklaşık dört ila beş saat sürüyor, bu nedenle iyi bir kondisyon seviyesi gerekiyor. Föhr'den Amrum'a dönüş yolculuğu feribotla yapılır, feribot ücreti ve transferler ekstradır. Bu tur size çok zor geliyorsa, Kormoran Adası'na gitmeyen daha kısa bir çamur düzlüğü yürüyüşüne katılabilirsiniz.Süre: 2,5 saat, mesafe: sekiz kilometre, kayıt gerekli (der-insellaufen.de) .
Isınmak: Çamur düzlüğü yürüyüşünün ardından Norddorf'taki “Café Schult”ta mola verebilirsiniz; waffle veya ev yapımı Frizya pastası sizi bekliyor. Aynı kasabadaki “Hotel Seeblick”te (seeblicker.de) güzel yemekler servis ediliyor. Wittdün'de Almanya çapında ünlü viski barı “Blaue Maus” (blauemaus-amrum.de) bulunmaktadır.
Bilgi: amrum.de
Geziye katılım Kuzey Denizi Turizm Servisi/Turizm ve Şehir Pazarlama Husum/Amrum Touristik tarafından desteklenmiştir. Şeffaflık ve gazetecilik bağımsızlığı standartlarımıza axelspringer.de/unabhaengigkeit adresinden ulaşılabilir.
Bu makale ilk olarak Ocak 2020'de yayınlandı.