kbir ülke daha bizden öğrenmek istiyor. Müşteriler kral değil, onlar birer dayatmadır. Fakslar hala yetkililerde kullanılıyor. Boş olsa bile sadece yeşil olduğunda karşıdan karşıya geçiyoruz. Kısacası: TV sunucusu, köşe yazarı ve yazar Marcus Werner, Almanya'nın yolunu kaybettiğini söylüyor. Yeni kitabında özellikle iki noktaya üzülüyor; trenle seyahat etmek ve uçmak.
DÜNYA: Almanya'ya yönelik acımasız eleştirilerinize bakılırsa bazen içinizden göç etmek gelmiyor mu?
Marcus Werner: Hayır, şans eseri Berlin'de yaşıyorum. Müzeleri, tiyatroları, diskoları, gece kulüpleri ve swinger kulüpleriyle dünyadaki başka hiçbir şehrin Berlin kadar büyük gelişim fırsatları sunduğunu düşünmüyorum. Burada aşırılık özgürlüğü var. Ancak dürüst olmak gerekirse, bu şehrin bazı açılardan ülkenin geri kalanından daha modern olduğu gerçeği çoğu Alman'ın kafasını karıştırıyor.
DÜNYA: Ne demek istiyorsun?
ayrıca oku
Werner: Berlin'deki bazı kafeler yalnızca kartla ödeme kabul etse de, pek çok Alman için burası artık onların ülkesi değil. Her şeyin eskisi gibi olmasını istiyorlar. Artık iklim yok, cinsiyet yok, yapay zeka yok ve evet artık kartla ödeme yok.
Her zaman yaklaşık 20 avro nakit taşımak Almanlara özgüdür. Ruslar gelirse ya da nükleer bomba düşerse. İstediğiniz yemeğin ya da öğenin fiyatı 30 Euro ise, özverili personel sağanak yağmura rağmen size üç sokak ötedeki en yakın ATM'nin yolunu göstermekten mutluluk duyacaktır.
DÜNYA: Sipariş vermek, ödeme yapmak, bilet satın almak, taksi çağırmak için kullanılan cep telefonu uygulamaları; dijital ödeme süreçleri hiçbir yerde Çin'deki kadar gelişmiş olmadı. Ancak bunun bir bedeli var: Her zamankinden daha fazla hükümet gözetimi.
Werner: Özgür Batı'daki ülkemiz için Çin koşullarını açıkça istemiyorum. Ancak on yıl önce Çinlilerin dünya seyahat şampiyonu olarak biz Almanların yerini almasının ve şu anda birçok alanda lider olmalarının bir tesadüf olduğunu düşünmüyorum. Çünkü Çinliler geziyor, etrafa bakıyor, takdirle “Ah!” diyor ve bunun kendi ülkelerinde de olmasını istiyorlar.
Yazar Marcus Werner yeni kitabında “Almanya'nın karalanmasının 40 nedeni” diyor
Kaynak: Münchner Verlagsgruppe GmbH
Almanlar tamamen farklı: Onlarca yıldır dünyanın dört bir yanında uçtular ve yeni şeylere yalnızca kibirli bir şekilde tepki verdiler: “Eh, farklı ülkeler, farklı gelenekler.” Ceplerindeki balkabağı parasıyla yurtdışındakilerden üstün olduklarını düşünüyorlardı ve başkalarının da bunu bizim gibi yapabilmesini istiyorlardı. Ve bugün? Artık dakik bile olamıyoruz.
DÜNYA: Deutsche Bahn'dan bahsediyorsunuz.
Werner: Aklıma başka örnekler de geliyor ama evet, iş gecikmeye gelince DB bariz. Mevcut yolcu haklarına göre gecikme yalnızca 60 dakikadan itibaren geçerlidir. Yani artık 60 dakikadayız! Ve kimsenin umrunda değil gibi görünüyor. Şairlerin ve düşünürlerin ülkesi mi? Bu cümle artık kulağıma şöyle geliyor: Pek yakın değil ve hiçbir şey düşünmüyor.
DÜNYA: Şimdi abartıyorsun.
Werner: Hiç de bile. Size yeni Alman düşüncesizliğinin bir örneğini vereceğim: Tren makinisti kapıları bırakır bırakmaz kapı açma düğmesinin yeşil yandığı bazı ICE serileri var. Ancak ICE 1'de, sürüş sırasında ve açılmadan önce düğmeler neredeyse aynı görünüyor ve hatta ortasında, yani sahte ışık yayan diyot tasarımında küçük inci benzeri noktalar var. Çünkü yanamıyorlar.
Seyrek yolcular düzenli olarak tren istasyonlarında tren kapılarında durup yeşil ışığı bekliyorlar. Ama bu asla gelmeyecek. Bu nedenle, bir yolcu arkadan sık sık bağırıncaya kadar kapılar kapalı kalıyor: “İttirmek zorunda kaldım!” Bu ICE 1 arızası tek başına her istasyonda değerli saniyelere mal oluyor ve bu da Berlin'den Basel'e giden bir rotada kesinlikle 100 kattan daha fazla gecikmeye neden olacak. bir buçuk dakika ekleyin. Zaten 90 saniye yüzünden tren aktarmalarını kaçırdım.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
DÜNYA: Tamamen trene bağımlı olan yolculara ne gibi tavsiyeleriniz var? Hayatta kalma ipuçlarınız var mı?
Werner: Birincisi: Bagajınızda her zaman bir muz bulundurun. Gemideki ICE restoranı, lezzetli yemekler ve iyi şaraplarla harikadır, ancak yalnızca restoran açıkken. Neye güvenemezsin. Personel eksikliği, soğutma arızası, teslimat yapılmaması gibi nedenlerden dolayı acil durumlarda içme suyu her zaman gemide bulunur, ancak atıştırmalıkların bulunması zorunlu değildir.
DÜNYA: Peki ikinci ipucu?
Werner: Gemideki personele karşı nazik olun. Yıllardır sorunsuz bir tren yolculuğu yaşamamıştım. Tuvalet kapandı, rezervasyon kaybedildi, kahve makinesinin temizlenmesi aniden 20 dakika sürüyor, kapılar kırılıyor, bilgi monitörlerinde yalnızca mavi veya saçmalık görünüyor. Bir şey her zaman vardır. Ancak tüm bunlar için hiçbir durumda gemideki personeli suçlamamalısınız; onlar bu konuda hiçbir şey yapamazlar ve kendilerinin de akılları başlarına gelir. Kendinize uçmanın daha da kötü olacağını söyleyin.
DÜNYA: İyi bir nokta; kitabınızdaki en uzun hesaplama havacılıkla ilgili. Bu ağırlıklandırma neden?
Werner: Çünkü uçakla seyahat ederken trenle seyahat etmekten farklı olarak artık her şey bir zorunluluktur. Almanya'ya gidiş ve dönüşte hiçbir şey, kesinlikle hiçbir şey keyif verici değil. Güvenlik kapılarındaki bekleme süreleri ile başlar ya da – eğer işler hızlıysa – daha sonra kapıda, kalkışa kadar bir buçuk saati boşa harcarsınız.
Neden havaalanı güvenlik kontrol sürelerini seyahat süresi olarak saymıyoruz? Daha sonra havalimanlarıyla daha hızlı güvenlik kontrolleri yapılması konusunda anlaşan havayolları, daha kısa uçuş sürelerinin reklamını yapabilir. Ve daha sonra havaalanına varabiliriz.
DÜNYA: Yurt dışında da bekleme süreleri var.
Werner: Ancak bu bizim kriterimiz olamaz. Dünyanın zirvesinde kalmak istiyoruz. Yüksek bilet fiyatını haklı çıkarmak için Lufthansa'nın premium olması gerekiyor. Bu şu anlama gelir: diğerlerinden daha iyi. Satın alırken tahminen üç sente satılan Lufthansa çikolatası güzel ama rezervasyon için çok önemli değil.
Havaalanında kaos! O zaman bazen yardımcı olan tek şey uykudur
Kaynak: Getty Images/Jan Pitman
DÜNYA: Ama ne?
Werner: Hizmet! Lufthansa'nın yapacak çok işi var. Ama aynı zamanda diğer havayolları. Bunu bizimle yapabilirsiniz. Çünkü biz bunu kabul ediyoruz. Bu, uçuş rezervasyonuyla başlar. Evde dizüstü bilgisayarınızda rezervasyon işleminde koltuk seçme prosedürü!
Örneğin Lizbon'dan Berlin'e iki kişilik bir uçuş rezervasyonu yapıyorsunuz. Kabinin grafik gösterimine göre makine en fazla üçüncü kez rezerve edilmiştir. Ancak ücretsiz rezervasyona sunulan iki koltuk maalesef yan yana olamamaktadır. Biri pencerede 16. sırada, diğeri koridorda 24. sırada var. Çünkü yan yana olmanın ekstra maliyeti var. Ve bol miktarda.
DÜNYA: Ayrıca sabit fiyatla rezervasyon yaptırabilirsiniz.
Werner: Ancak o zaman bile uçak biletine dahil olan hizmetler konusunda yalnız kalıyoruz. Örneğin, dikkatli olmazsanız ve toplam ağırlığınızı yalnızca gidiş uçuşuna göre belirlerseniz (örneğin 23 kilo), dönüş uçuşunda check-in sırasında bagajınızı karıştırmak zorunda kalabilirsiniz (farklı havayolu, 20 kilo) ve onu yıpranmış iç çamaşırlarına sevgiyle sarın. Kabuk süslemeli şarap şişesi soğutucularını atın.
DÜNYA: Bu çok uzak bir ihtimal değil mi?
Werner: Tamam, o zaman başka bir örnek, ben buna paket rezervasyonu yapanlara dayak diyorum. Çünkü paket tatil alan herkesin her zaman dijitalde geride kalmayı beklemesi gerekir. Örneğin TUI aracılığıyla bir uçuş rezervasyonu yaptırırsanız, havayolu şirketi TUI grubunun bir parçası olmadığından çevrimiçi check-in için rezervasyon kodu eksik olabilir. Bir süre önce başıma gelen de buydu: Doğrudan Easyjet web sitesi üzerinden rezervasyon yaptıran herkes favori koltuğunu seçip ardından online check-in yapabildiğinden, TUI müşterileri yalnızca sevilmeyen dinlenmeyle kaldı.
Uçağa fazla rezervasyon yapılırsa, gişenin şunu söylemesi gerçek bir sinir terörüne dönüşür: “Uçabileceğinize dair size söz veremem. En son check-in yapanlardan birisiniz.” Kitabımda buna benzer onlarca çirkin hikaye anlatıyorum.
DÜNYA: Bir tane daha eklemenizi rica ederiz.
Werner: Hannover'de TUI uygulamasını bağlı kuruluşları TUI Fly'ın check-in sistemiyle düzgün bir şekilde bağlamayı bile başaramıyorlar. Daha sonra uygulama şunu söylüyor: “check-in”. Ancak havayolu şunu söylüyor: Hayır, online check-in mümkün değil. Yardım hattını kullanma nedeni: Önceden sıcak bir yemek rezervasyonu yaptırdım. Bu yüzden artık kontuardaki kuyruğa girip basılı biniş kartımı almam gerekiyor. Dijital ancak aç karnına mümkündür. Bu nedenle 21. yüzyılda bir Alman havayoluyla uçmanın mantıksız olduğunu düşünüyorum.
Hava yolculuğu hakkında daha fazla bilgi
DÜNYA: Zaten pek çok Alman artık uçmayı sevmiyor. Gerçekten uçmaktan utanıyor musun?
Werner: Uçuş utancı mı? Hayır, arkadaşlarım bunu kendini kandırma olarak görse bile CO₂ ayak izimi Atmosfair'de bir tazminat ödemesiyle telafi edebilirim.
DÜNYA: Bunu anlamadım.
Werner: Arkadaşlarım şöyle şeyler söylüyor: “Bu vitrin dekorasyonu. Kendini kandırma. Uçmak hakkında hoş konuşmayın. Uçmamak daha iyi olur.” Diyorum ki: “Ben aptal mıyım? Yeterli ve ciddi bir şekilde telafi edersek, en azından CO₂ söz konusu olduğunda, uçmamak daha iyi değil, ama aynı derecede iyidir. Yoksa değil mi?” Arkadaşlarım şöyle yanıtladı: “Ama uçmamak yerine iklim dostu projelere bağış yapmak daha iyi olur.” Ama sonra elbette uçuyorlar ve tazminat vermiyorlar. Arkadaşlığımız bunu kolaylıkla halledebilir. Ama bu tam olarak bizim ülkemizin tipik özelliği.
DÜNYA: Bununla ne demek istiyorsun?
Werner: Kırsal bölgelerdeki şirketlerin internet eksikliğinden dolayı faks göndermek zorunda kalması, şarj istasyonlarının yeterli olmaması, doktor muayenehanelerinin hâlâ banknot ve pullarla uğraştığı, yıllardır kafamızı karıştırıyoruz. Toplu tarımda hayvanlar sıkıntı çekiyor, dolayısıyla günlük çay sucuğumuzun maliyeti 99 Cent oluyor. Ve sonra şunu söyleyin: “Peki. Ama durum böyle.”
Yeni olan her şeye karşı korkumuzu ve değişmez gibi görünen gelişmelere karşı ilgisizliğimizi bir kenara bırakmamız gerektiğini düşünüyorum. Örneğin, mevcut yolcu düzenlemelerini kabul edersek ve dolayısıyla dakiklik iddiasından tamamen vazgeçersek, o zaman biz kimiz? Şansölye'nin göz bandı olan ve hız sınırı olmayan olanı.
1974 doğumlu Marcus Werner avukat, gazeteci ve yazardır. 2004 yılından itibaren Super RTL'de “WOW Die Entdeckerzone” adlı gençlik dergisine ev sahipliği yaptı, 2009 yılından bu yana “Lokalzeit OWL”yi yönetiyor ve “WirtschaftsWoche” dergisinde köşe yazarlığı yapıyor. Schleswig'de Alman bir baba ve İsveçli bir annenin çocuğu olarak dünyaya gelen Marcus Werner, şu anda Bielefeld ve Berlin'de yaşıyor. 50 yaşındaki adam trenle seyahat etmeyi çok seviyor ve hiç kendi arabası olmadı.
Artık hiçbir şeyi aceleye getiremeyiz! Almanya'nın Marcus Werner'i karalamasının 40 nedeni Evet Yayıncılık 224 sayfa 15 euro
Kaynak: Evet Yayıncılık
DÜNYA: Almanya'ya yönelik acımasız eleştirilerinize bakılırsa bazen içinizden göç etmek gelmiyor mu?
Marcus Werner: Hayır, şans eseri Berlin'de yaşıyorum. Müzeleri, tiyatroları, diskoları, gece kulüpleri ve swinger kulüpleriyle dünyadaki başka hiçbir şehrin Berlin kadar büyük gelişim fırsatları sunduğunu düşünmüyorum. Burada aşırılık özgürlüğü var. Ancak dürüst olmak gerekirse, bu şehrin bazı açılardan ülkenin geri kalanından daha modern olduğu gerçeği çoğu Alman'ın kafasını karıştırıyor.
DÜNYA: Ne demek istiyorsun?
ayrıca oku
Werner: Berlin'deki bazı kafeler yalnızca kartla ödeme kabul etse de, pek çok Alman için burası artık onların ülkesi değil. Her şeyin eskisi gibi olmasını istiyorlar. Artık iklim yok, cinsiyet yok, yapay zeka yok ve evet artık kartla ödeme yok.
Her zaman yaklaşık 20 avro nakit taşımak Almanlara özgüdür. Ruslar gelirse ya da nükleer bomba düşerse. İstediğiniz yemeğin ya da öğenin fiyatı 30 Euro ise, özverili personel sağanak yağmura rağmen size üç sokak ötedeki en yakın ATM'nin yolunu göstermekten mutluluk duyacaktır.
DÜNYA: Sipariş vermek, ödeme yapmak, bilet satın almak, taksi çağırmak için kullanılan cep telefonu uygulamaları; dijital ödeme süreçleri hiçbir yerde Çin'deki kadar gelişmiş olmadı. Ancak bunun bir bedeli var: Her zamankinden daha fazla hükümet gözetimi.
Werner: Özgür Batı'daki ülkemiz için Çin koşullarını açıkça istemiyorum. Ancak on yıl önce Çinlilerin dünya seyahat şampiyonu olarak biz Almanların yerini almasının ve şu anda birçok alanda lider olmalarının bir tesadüf olduğunu düşünmüyorum. Çünkü Çinliler geziyor, etrafa bakıyor, takdirle “Ah!” diyor ve bunun kendi ülkelerinde de olmasını istiyorlar.
Yazar Marcus Werner yeni kitabında “Almanya'nın karalanmasının 40 nedeni” diyor
Kaynak: Münchner Verlagsgruppe GmbH
Almanlar tamamen farklı: Onlarca yıldır dünyanın dört bir yanında uçtular ve yeni şeylere yalnızca kibirli bir şekilde tepki verdiler: “Eh, farklı ülkeler, farklı gelenekler.” Ceplerindeki balkabağı parasıyla yurtdışındakilerden üstün olduklarını düşünüyorlardı ve başkalarının da bunu bizim gibi yapabilmesini istiyorlardı. Ve bugün? Artık dakik bile olamıyoruz.
DÜNYA: Deutsche Bahn'dan bahsediyorsunuz.
Werner: Aklıma başka örnekler de geliyor ama evet, iş gecikmeye gelince DB bariz. Mevcut yolcu haklarına göre gecikme yalnızca 60 dakikadan itibaren geçerlidir. Yani artık 60 dakikadayız! Ve kimsenin umrunda değil gibi görünüyor. Şairlerin ve düşünürlerin ülkesi mi? Bu cümle artık kulağıma şöyle geliyor: Pek yakın değil ve hiçbir şey düşünmüyor.
DÜNYA: Şimdi abartıyorsun.
Werner: Hiç de bile. Size yeni Alman düşüncesizliğinin bir örneğini vereceğim: Tren makinisti kapıları bırakır bırakmaz kapı açma düğmesinin yeşil yandığı bazı ICE serileri var. Ancak ICE 1'de, sürüş sırasında ve açılmadan önce düğmeler neredeyse aynı görünüyor ve hatta ortasında, yani sahte ışık yayan diyot tasarımında küçük inci benzeri noktalar var. Çünkü yanamıyorlar.
Seyrek yolcular düzenli olarak tren istasyonlarında tren kapılarında durup yeşil ışığı bekliyorlar. Ama bu asla gelmeyecek. Bu nedenle, bir yolcu arkadan sık sık bağırıncaya kadar kapılar kapalı kalıyor: “İttirmek zorunda kaldım!” Bu ICE 1 arızası tek başına her istasyonda değerli saniyelere mal oluyor ve bu da Berlin'den Basel'e giden bir rotada kesinlikle 100 kattan daha fazla gecikmeye neden olacak. bir buçuk dakika ekleyin. Zaten 90 saniye yüzünden tren aktarmalarını kaçırdım.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
DÜNYA: Tamamen trene bağımlı olan yolculara ne gibi tavsiyeleriniz var? Hayatta kalma ipuçlarınız var mı?
Werner: Birincisi: Bagajınızda her zaman bir muz bulundurun. Gemideki ICE restoranı, lezzetli yemekler ve iyi şaraplarla harikadır, ancak yalnızca restoran açıkken. Neye güvenemezsin. Personel eksikliği, soğutma arızası, teslimat yapılmaması gibi nedenlerden dolayı acil durumlarda içme suyu her zaman gemide bulunur, ancak atıştırmalıkların bulunması zorunlu değildir.
DÜNYA: Peki ikinci ipucu?
Werner: Gemideki personele karşı nazik olun. Yıllardır sorunsuz bir tren yolculuğu yaşamamıştım. Tuvalet kapandı, rezervasyon kaybedildi, kahve makinesinin temizlenmesi aniden 20 dakika sürüyor, kapılar kırılıyor, bilgi monitörlerinde yalnızca mavi veya saçmalık görünüyor. Bir şey her zaman vardır. Ancak tüm bunlar için hiçbir durumda gemideki personeli suçlamamalısınız; onlar bu konuda hiçbir şey yapamazlar ve kendilerinin de akılları başlarına gelir. Kendinize uçmanın daha da kötü olacağını söyleyin.
DÜNYA: İyi bir nokta; kitabınızdaki en uzun hesaplama havacılıkla ilgili. Bu ağırlıklandırma neden?
Werner: Çünkü uçakla seyahat ederken trenle seyahat etmekten farklı olarak artık her şey bir zorunluluktur. Almanya'ya gidiş ve dönüşte hiçbir şey, kesinlikle hiçbir şey keyif verici değil. Güvenlik kapılarındaki bekleme süreleri ile başlar ya da – eğer işler hızlıysa – daha sonra kapıda, kalkışa kadar bir buçuk saati boşa harcarsınız.
Neden havaalanı güvenlik kontrol sürelerini seyahat süresi olarak saymıyoruz? Daha sonra havalimanlarıyla daha hızlı güvenlik kontrolleri yapılması konusunda anlaşan havayolları, daha kısa uçuş sürelerinin reklamını yapabilir. Ve daha sonra havaalanına varabiliriz.
DÜNYA: Yurt dışında da bekleme süreleri var.
Werner: Ancak bu bizim kriterimiz olamaz. Dünyanın zirvesinde kalmak istiyoruz. Yüksek bilet fiyatını haklı çıkarmak için Lufthansa'nın premium olması gerekiyor. Bu şu anlama gelir: diğerlerinden daha iyi. Satın alırken tahminen üç sente satılan Lufthansa çikolatası güzel ama rezervasyon için çok önemli değil.
Havaalanında kaos! O zaman bazen yardımcı olan tek şey uykudur
Kaynak: Getty Images/Jan Pitman
DÜNYA: Ama ne?
Werner: Hizmet! Lufthansa'nın yapacak çok işi var. Ama aynı zamanda diğer havayolları. Bunu bizimle yapabilirsiniz. Çünkü biz bunu kabul ediyoruz. Bu, uçuş rezervasyonuyla başlar. Evde dizüstü bilgisayarınızda rezervasyon işleminde koltuk seçme prosedürü!
Örneğin Lizbon'dan Berlin'e iki kişilik bir uçuş rezervasyonu yapıyorsunuz. Kabinin grafik gösterimine göre makine en fazla üçüncü kez rezerve edilmiştir. Ancak ücretsiz rezervasyona sunulan iki koltuk maalesef yan yana olamamaktadır. Biri pencerede 16. sırada, diğeri koridorda 24. sırada var. Çünkü yan yana olmanın ekstra maliyeti var. Ve bol miktarda.
DÜNYA: Ayrıca sabit fiyatla rezervasyon yaptırabilirsiniz.
Werner: Ancak o zaman bile uçak biletine dahil olan hizmetler konusunda yalnız kalıyoruz. Örneğin, dikkatli olmazsanız ve toplam ağırlığınızı yalnızca gidiş uçuşuna göre belirlerseniz (örneğin 23 kilo), dönüş uçuşunda check-in sırasında bagajınızı karıştırmak zorunda kalabilirsiniz (farklı havayolu, 20 kilo) ve onu yıpranmış iç çamaşırlarına sevgiyle sarın. Kabuk süslemeli şarap şişesi soğutucularını atın.
DÜNYA: Bu çok uzak bir ihtimal değil mi?
Werner: Tamam, o zaman başka bir örnek, ben buna paket rezervasyonu yapanlara dayak diyorum. Çünkü paket tatil alan herkesin her zaman dijitalde geride kalmayı beklemesi gerekir. Örneğin TUI aracılığıyla bir uçuş rezervasyonu yaptırırsanız, havayolu şirketi TUI grubunun bir parçası olmadığından çevrimiçi check-in için rezervasyon kodu eksik olabilir. Bir süre önce başıma gelen de buydu: Doğrudan Easyjet web sitesi üzerinden rezervasyon yaptıran herkes favori koltuğunu seçip ardından online check-in yapabildiğinden, TUI müşterileri yalnızca sevilmeyen dinlenmeyle kaldı.
Uçağa fazla rezervasyon yapılırsa, gişenin şunu söylemesi gerçek bir sinir terörüne dönüşür: “Uçabileceğinize dair size söz veremem. En son check-in yapanlardan birisiniz.” Kitabımda buna benzer onlarca çirkin hikaye anlatıyorum.
DÜNYA: Bir tane daha eklemenizi rica ederiz.
Werner: Hannover'de TUI uygulamasını bağlı kuruluşları TUI Fly'ın check-in sistemiyle düzgün bir şekilde bağlamayı bile başaramıyorlar. Daha sonra uygulama şunu söylüyor: “check-in”. Ancak havayolu şunu söylüyor: Hayır, online check-in mümkün değil. Yardım hattını kullanma nedeni: Önceden sıcak bir yemek rezervasyonu yaptırdım. Bu yüzden artık kontuardaki kuyruğa girip basılı biniş kartımı almam gerekiyor. Dijital ancak aç karnına mümkündür. Bu nedenle 21. yüzyılda bir Alman havayoluyla uçmanın mantıksız olduğunu düşünüyorum.
Hava yolculuğu hakkında daha fazla bilgi
DÜNYA: Zaten pek çok Alman artık uçmayı sevmiyor. Gerçekten uçmaktan utanıyor musun?
Werner: Uçuş utancı mı? Hayır, arkadaşlarım bunu kendini kandırma olarak görse bile CO₂ ayak izimi Atmosfair'de bir tazminat ödemesiyle telafi edebilirim.
DÜNYA: Bunu anlamadım.
Werner: Arkadaşlarım şöyle şeyler söylüyor: “Bu vitrin dekorasyonu. Kendini kandırma. Uçmak hakkında hoş konuşmayın. Uçmamak daha iyi olur.” Diyorum ki: “Ben aptal mıyım? Yeterli ve ciddi bir şekilde telafi edersek, en azından CO₂ söz konusu olduğunda, uçmamak daha iyi değil, ama aynı derecede iyidir. Yoksa değil mi?” Arkadaşlarım şöyle yanıtladı: “Ama uçmamak yerine iklim dostu projelere bağış yapmak daha iyi olur.” Ama sonra elbette uçuyorlar ve tazminat vermiyorlar. Arkadaşlığımız bunu kolaylıkla halledebilir. Ama bu tam olarak bizim ülkemizin tipik özelliği.
DÜNYA: Bununla ne demek istiyorsun?
Werner: Kırsal bölgelerdeki şirketlerin internet eksikliğinden dolayı faks göndermek zorunda kalması, şarj istasyonlarının yeterli olmaması, doktor muayenehanelerinin hâlâ banknot ve pullarla uğraştığı, yıllardır kafamızı karıştırıyoruz. Toplu tarımda hayvanlar sıkıntı çekiyor, dolayısıyla günlük çay sucuğumuzun maliyeti 99 Cent oluyor. Ve sonra şunu söyleyin: “Peki. Ama durum böyle.”
Yeni olan her şeye karşı korkumuzu ve değişmez gibi görünen gelişmelere karşı ilgisizliğimizi bir kenara bırakmamız gerektiğini düşünüyorum. Örneğin, mevcut yolcu düzenlemelerini kabul edersek ve dolayısıyla dakiklik iddiasından tamamen vazgeçersek, o zaman biz kimiz? Şansölye'nin göz bandı olan ve hız sınırı olmayan olanı.
1974 doğumlu Marcus Werner avukat, gazeteci ve yazardır. 2004 yılından itibaren Super RTL'de “WOW Die Entdeckerzone” adlı gençlik dergisine ev sahipliği yaptı, 2009 yılından bu yana “Lokalzeit OWL”yi yönetiyor ve “WirtschaftsWoche” dergisinde köşe yazarlığı yapıyor. Schleswig'de Alman bir baba ve İsveçli bir annenin çocuğu olarak dünyaya gelen Marcus Werner, şu anda Bielefeld ve Berlin'de yaşıyor. 50 yaşındaki adam trenle seyahat etmeyi çok seviyor ve hiç kendi arabası olmadı.
Artık hiçbir şeyi aceleye getiremeyiz! Almanya'nın Marcus Werner'i karalamasının 40 nedeni Evet Yayıncılık 224 sayfa 15 euro
Kaynak: Evet Yayıncılık